68

Zeer eerwaardige Meester,

Neem me deze onderbrekingen niet kwalijk, maar we hebben in het plattelandslogement waar Lionardo en ik vannacht zullen slapen een kleine woordenwisseling gehad want de baas van het logement zegt dat ik te veel met vuige blikken naar zijn dochter kijk, maar dat is niet waar want het was juist zijn dochter die mij de hele tijd heel strak aankeek terwijl mijn pleegvader en ik aan het eten waren, ook al heb ik op mijn wangen nog steeds de wonden van de strijd met de kokkin, en toen ze de etensborden kwam ophalen speelde het meidje me een briefje toe waarin stond in welke kamer ze slaapt, alleen heb ik dat in die woordenwisseling niet aan haar vader, de baas van het logement, verteld, ten eerste omdat het me zou spijten om hem verdriet te doen want misschien is het wel een goeie vader als ik verklaarde dat zijn dochter volgens mij zo gebruiksklaar is dat ze haar flamoes nog aan de laatste van de logementsbedienden zou geven en vooral omdat ik haar later echt een bezoekje op die kamer ga brengen. Maar helaas zat die labbekak van een Lionardo weer aan mijn kop te zeiken van Salai afijn, na alles wat ons overkomen is denk je nog steeds aan de vrouwen en ten overstaan van de baas van het logement gaf ie me een hele forse uitbrander alleen maar omdat ie hem daarmee een plezier hoopt te doen en dan een lagere rekening krijgt. Maar omdat ie me echt pissig maakte heb ik mijn pleegvader een kooltje gestoofd dat ik U pas later vertel want eerst moet ik mijn verhaal afmaken anders raak ik de draad kwijt.

Ik zei dus dat die man die naar me keek terwijl ik daar onder het halfdode lijf van de kokkin lag, dat die mij kende en ik van neem me niet kwalijk maar wie ben jij eigenlijk? Maar die ander luisterde al niet meer want hij zag de drie vrouwen ingeregen als drie worsten en stond te vloeken tegen de kokkin van kijk toch es wat die krankjoreme hoerentrut heeft geflikt, ik roep de dienders en laat haar in de kerker gooien, ja ik laat haar ophangen op de Campo dei Fiori. En terwijl hij de meidjes ging losmaken zei hij: o, arme stakker, kijk toch es wat ze je aangedaan hebben en ik zag dat ie dat zei tegen het dienstmeisje en hij kuste haar met veel liefde op haar gezicht en probeerde haar voorzichtig los te maken en de lap uit haar mond te halen zonder haar pijn te doen. Ik had me intussen onder het lijf van de kokkin uitgewurmd en kwam eindelijk overeind maar die ander had vrijwel geen oog voor mij want hij dacht alleen maar aan het dienstmeisje, zodoende kon ik wat beter naar hem kijken en toen ik hem herkende riep ik: Copernicus! Wat voor de drommel doe jij hier?

Afijn een en ander, Mijnheer en Meester, is feitelijk als volgt gegaan, Copernicus is geen nicht zoals ik dacht, nee hij valt heel erg op vrouwen maar hij is erg verlegen en dus lijkt ie voor mannen een flikker en toen ie straalbezopen op mijn kamer kwam en zijn piemel buitenboord haalde en zei van o, Salai Salai, waarom wil niemand mijn pik? doelde hij niet op mij of op de mannen maar op de vrouwen waar ie zo’n zin in had want hij, Copernicus, zit altijd maar op zijn kamer op mathematica astronomie de planeten enzovoorts te studeren, zo’n beetje als Lionardo daardoor hebben ze ook allebei problemen met vrouwen, dat wil zeggen die hebben ze niet wat het ergste probleem is. Toen ie me later in de herberg opzocht kwam Copernicus in de gang het dienstmeisje tegen dat juist op dat moment kwaad op me was omdat ik haar niet zo goed behandelde want laten we eerlijk zijn, Mijnheer en Meester, uiteindelijk als het erop aankomt zitten vrouwen altijd te zeiken en ik ben in mijn leven misschien alleen op die blonde Duitse verliefd geworden, hoe heet ze ook alweer, o ja Dorothea, of nee, als ik er goed over nadenk zat ook zij te zeiken met dat gedoe met dat gebroken glas en nooit van gedachte veranderen enzovoorts.

Afijn wat ik zei, terwijl Copernicus het dienstmeisje losmaakte legde hij me uit dat het dienstmeisje en hij die dag hadden zitten praten en mekaar leuk vonden en de dag daarna gelijk in zijn huis achter mijn rug om hadden geneukt, begrijpt U wel, Mijnheer en Meester, wat die doortrapte Polen uithalen als je even niet oplet??? Ik dacht dat Copernicus flikker was maar hij was alleen maar heel verlegen en had alleen iemand nodig die zijn piemel goed in de hand nam en hem uitlegde van kijk es jongen, het gaat zus en zo en volgens mij kan dat dienstmeisje dat heel goed. Wat maakt het ook uit, ik vind Copernicus een toffe peer, ik wou hem ook niet zeggen dat het dienstmeisje dezelfde avond dat ie haar leerde kennen zat te votsen met Sander terwijl ik bloot in de kist zat, anders vindt Copernicus het erg en gaat ie weer op planeten studeren en zich eigen afsjorren net als Lionardo.

Vervolgens heb ik hem de belangrijkste vraag gesteld van neem me niet kwalijk, Copernicus, maar hoe voor de drommel heb jij ons in deze kelder kunnen vinden? En hij legde uit dat ie sinds de verdwijning van het dienstmeisje radeloos was en de hele dag was gaan zoeken en omdat ie een groot verstand heeft wist ie gewoon zeker dat ze was ontvoerd of vermoord en dan door iemand die daar vlakbij woonde want hij wist heel goed wat het dienstmeisje al dan niet deed overdag op haar werk enzovoorts, en daarom moest het iemand uit die buurt zijn geweest. Toen was ie de hele tijd op de uitkijk gaan staan wie de herberg in en uit ging en toen ie zag dat ik midden in de nacht de herberg uitging en als een dief osteria In de Koe binnensloop besloot ie gelijk om achter me aan te gaan en zo heeft ie alles afgeluisterd en bespied wat er tussen mij en die maffe kokkin gebeurde en zodra ie kon gaf ie de kokkin een flinke optater met een van de keukengereedschappen en terwijl Copernicus aan het woord was begon het dienstmeisje zich te bewegen en zagen we dat ze leefde en we waren heel blij, ook omdat de andere twee vrouwen bijna zeker ook nog leefden al waren ze er slecht aan toe. Ik vertelde hem in het kort dat het me goed van pas was gekomen wat ie me over de Duitsers Elzassers en de Fuckers had gezegd want ik begreep dat het allemaal antichristen en vrienden van de duivel waren en de hele heisa die ze schoppen, dat de Kerk verdorven is en de paus verdorven is, dat is allemaal leugen en lariekoek om zich de Kerk toe te eigenen en hij van precies, goed zo, gelukkig dat iemand die dingen af en toe es begrijpt, en ik van weet je, Copernicus, eigenlijk heeft jouw vriend Ciolek me maar één twijfel gelaten en wel hoe het komt dat Poggio Bracciolini, dus juist degene die De Germanen van Tacitus heeft verzonnen de Duitse Antiekisten, ja antichristen haatte en beledigde en dat zullie de Italianen haten en beledigen? Maar mijn beste, zei Copernicus terwijl ie heel vlot de laatste knopen bij het dienstmeisje losmaakte, jij moet een revolutie uitvoeren maar dan in je kop, je moet een ander gezichtspunt nemen, dat wil zeggen als de dingen die je ziet volgens jou niet goed werken dan moet je je manier van denken veranderen en wel zo dat bij een complot als dat van de antichristen waarbij die lui voor het oog van iedereen ruziemaken van krijg de tering, nee krijg jij de tering enzovoorts, dat ze dan eigenlijk alleen maar doen alsof zoals in het theater en zodoende denken de mensen dan dat ze verdeeld zijn terwijl ze in werkelijkheid als bondgenoten heimelijk samenwerken voor hetzelfde doel, snap je wel?

Dat, Mijnheer en Meester, leek mij een zinnig verhaal en veel beter dan die Lionardo houdt om indruk te maken en ik dacht van misschien is het haast wel beter als die Copernicus niet te veel vrouwen naait want hij heeft een goed verstand en het is zonde om dat te veel af te laten leiden en misschien krijgt ie als ie zich concentreert wel goeie ideeën over de planeten mathematica enzovoorts, net als de kwestie van de revolutie die hij noemt, wie weet.

Maar juist op dat moment gebeurde er nog een verrassing want de kokkin kwam overeind met haar gruwelijke tiet nog helemaal naar buiten en brulde van aaaahhh klootzakken, ik vermoord jullie allebei en ze had dan het mes niet meer in haar hand maar de deegrol wel en de kokkin is zo groot en walgelijk, Mijnheer en Meester, dat ik liever de trap op vluchtte toen Copernicus haar een enorme dreun verkocht zodat ze bijna viel want volgens mij zijn de Polen zo sterk en slim dat eentje alleen de kokkin wel aankon en daarna maakte het gebrul van de kokkin vast iedereen wakker en dan kwamen de versterkingen, de dienders enzovoorts. Terwijl ik de osteria verliet hoorde ik nog vage gevechtsgeluiden van beng bang en Copernicus die schreeuwde van sterf lelijke hoer van een kokkin, en ik sprong weer het muurtje over om gelijk terug te gaan naar de herberg maar, Mijnheer en Meester, dat pakte ook niet goed uit.

Het was al bijna licht maar in de herberg was niet alles koek en ei zoals eerst, het was er vol mensen en lawaai en enorm geschreeuw en er brandde een hoop licht en voor de ramen stonden ze bedden en stoelen en andere meubels op straat te gooien en ze brulden van vind ze vind ze en toen ik uit de verte iemand herkende die me schoenen had verkocht die ik nog niet betaald had begreep ik wat er aan de hand was en wel dat de schuldeisers van Lionardo en mij ons allemaal tegelijk kwamen verrassen, dat wil zeggen ons een kopje kleiner maken, en ik wou al wegduiken achter de hoek van de straat toen een van die fanatiekelingen krijste van daar heb je die krullenbol! En ze kwamen allemaal achter me aan en schreeuwden van hup hup, we slaan hem in mekaar maar ik had een aardige voorsprong en al rennend als een gek wist ik wonderwel uit hun handen te blijven en onder het rennen dacht ik van krijg de tering Rome, je kunt nog geen paar hemden kopen en een paar vrouwen naaien of je zit gelijk in de stront.

Ik laat het aan Uw verbeeldingskracht over, Mijnheer en Meester, wat ik gelijk daarna heb gedaan, ik ging naar de enige plek waar ik me veilig voelde, dat wil zeggen het huis van Grassi waar ik zoals ik hoopte Lionardo trof want terwijl de schuldeisers aanvielen heeft het hoofd van alle bedienden hem laten ontsnappen door een geheime deur maar alleen omdat ie niet wou dat ze hem in de herberg vermoordden want vermoorde doden brengen herbergen ongeluk en niemand die er nog wil slapen. Maar voor ie Lionardo liet ontsnappen zei het hoofd van de bedienden: moment, ser Lionardo, wel even de rekening betalen want anders kan U het schudden dat ik U laat gaan. Lionardo zei van wat krijgen we nou? Ik dacht dat voor Salai en mij betaald werd door Valentino, voor wie ik een heel belangrijk onderzoek verricht en zijn moeder, Vanozza Cattanei, is de eigenares van deze herberg maar de ander schreeuwde van wat zegt U nou helemaal, ser Lionardo? Wat een gezeik weer met dat gedoe, onze madonna Vanozza heeft geen donder te maken met hertog Valentino, die de zoon is van een andere Vanozza, Vanozza Borgia, een adellijke dame van de Broederschap van de Gonfalon en terwijl ie dat zo zei haalde hij de bom duiten uit Lionardo zijn zak die we hem schuldig waren voor het slapen en eten in de afgelopen dagen, waarna hij hem met een flinke trap in zijn reet de deur uit smeet. Ziehier dus, Mijnheer en Meester, de laatste twijfel onthuld die ik over Lionardo had, die onze herberg dus alleen had gekozen in de hoop niet te hoeven betalen en moet je kijken wat een figuur ie heeft geslagen.

Bij Grassi thuis ontving een bediende ons en die legde uit dat er een paar uur geleden iemand bij Grassi was gekomen die eruitzag alsof ie op zijn kloten had gehad en die zei dat ie kwam op aanbeveling van een vriend die aardig wat karweitjes voor Grassi had gedaan. Die pief die op zijn kloten had gehad sputterde dat Valentino hem een hoop geld schuldig was voor een klus in opdracht van Lionardo en zijn vriend, de krullenbol die alle vrouwen van Rome naait waar er een paar ook van verdwenen zijn en in de wijk vermoeden ze dat ie die heeft vermoord of ontvoerd, dus de krullenbol die ik Salai dus zou zijn, en daarbij ging diezelfde krullenbol een hoop inkopen doen in de buurt en nu heeft ie schulden in half Rome.

Grassi betoonde zich pisnijdig dat die pief die op zijn kloten had gehad en die hij nooit eerder had gezien hem om een smak geld vroeg en zei dat Valentino in de oorlog verwikkeld is en wel wat anders aan zijn hoofd heeft en hoe dan ook niemand een lire verschuldigd is en bovendien was dit hele gedoe volgens Grassi één grote onzin maar die pief die op zijn kloten had gehad drong flink aan en uiteindelijk is ie door Grassi’s bedienden met trappen onder zijn reet weggejaagd en terwijl ie oprotte, zei die van o ja? Dan trommel ik alle schuldeisers van

Lionardo en de krullenbol op en slaan we ze alle twee hun kop af, en Grassi die heel weinig moet hebben van oplichters zei van je doet maar wat je niet laten kan, ja loop naar de hel, waar die ander nog linker door werd.

Lionardo zei op dit punt goed, ik heb alles begrepen maar ik wil Grassi graag spreken dus ga hem alsjeblieft meteen roepen. De bediende van Grassi zei dat zijn meester helaas erg druk was voor de dienst van Valentino en Lionardo en mij nog geen halve seconde kon ontvangen. Maar via Grassi bedankt Valentino mijn pleegvader persoonlijk voor de zeer interessante resultaten van zijn zo goed uitgevoerde onderzoek bla bla bla, en hij bevestigt hem de opdracht als vestingbouwkundige en zal hem meedelen hoe en wanneer hij zich beschikbaar zal moeten stellen.19 Wanneer? vroeg Lionardo en de bediende van Grasssi zei Signor Grassi zei over ongeveer een jaar, en Lionardo trok het gezicht van iemand bij wie zijn ballen smelten en langs zijn benen druppelen als kaarsvet boven het vuur want hij hoopte nu de nieuwe opdracht voor Valentino in de wacht te slepen en niet over een jaar want in de tussentijd kunnen Lionardo en ik wel creperen van de honger.

Hoe dan ook, Mijnheer en Meester, het was overduidelijk dat Grassi Lionardo na het gebeurde in de grot voor achterlijk versleet en van die hele kwestie van de Duitsers Straatsburgers die Lionardo en ik hem hebben uitgelegd geloofde hij geen woord. Of misschien gelooft ie wel in dat complot van de antichristen maar niet dat Lionardo en ik het probleem samen kunnen oplossen en dan zou je in plaats van Lionardo ook een tweede Salai moeten hebben zoals ik ook altijd al heb gedacht, denkt U niet? Dus uiteindelijk is de reis naar Rome voor Lionardo niet zo slecht vergaan want hij gaat wel niet werken voor de Turkse

19 Ook ditmaal is Salai goed geïnformeerd, een jaar na de hier verhaalde feiten immers trad Leonardo voor korte tijd in dienst bij Valentino als vestingbouwkundige (noot Monaldi & Sortï).

sultan maar de opdracht van Valentino heeft ie zo te zien wel voor mekaar. Wat niet goed voor hem is is dat U nu, Mijnheer en Meester, dankzij ondergetekende Salai weet dat Lionardo een verrader is van onze stad Florence dus kan ie zich beter gedeisd houen en geen verdere blunders begaan, anders grijpen de magistraten van Florence hem bij zijn strot en wringen ze hem uit als een dweil of niet soms?

Ten slotte overhandigde de bediende van Grassi ons wat geld en een vrijgeleide om naar Florence terug te keren, en hij zei dat Grassi’s advies aan ons is: gelijk stiekem de benen nemen en een tijdje hoog en droog in Florence blijven, anders pakken die schuldeisers ons en trekken ze ons twee of drie vingers per hand uit. Daarna vergezelde hij ons naar een poststation waar Lionardo en ik de terugreis zijn begonnen waarvandaan ik U nu schrijf en gelukkig heeft niemand van degenen die achter ons aan zitten ons onderweg gezien want ik had nog een paar schoenen en een hemd aan die ik op de pof heb gekocht en als zullie me snappen laten ze denk ik niet genoeg vingers aan mijn hand om U nog een halve regel te schrijven.

De bediende van Grassi raadde ons aan om wel een oplossing te vinden voor dat gedoe van de schulden, anders geven onze schuldeisers nog iemand opdracht om in Florence in plaats van Rome onze kop eraf te slaan, afijn het probleem blijft. Dus dat ik in al die tijd nog het voorschot dat U me schuldig bent niet heb ontvangen, alleen Uw korte brief van gisteren waarin U me vraagt nog even te wachten omdat onze geliefde stad Florence, dat God haar zegene, op het moment niet voldoende fondsen heeft om geheime informanten zoals ik te betalen, maak U daar maar geen zorgen om want ik heb al een mooie brief in Uw stijl geschreven, en ook door U ondertekend en die is heel goed gelukt, veel beter dan andere van mij en hieronder heb ik hem voor U overgeschreven en voor vertrek heb ik een rechtsbode opdracht gegeven om hem bij alle schuldeisers van Lionardo en mij te bezorgen waar ik het adres van weet:

Bij dezen sta ik, Niccoló Machiavelli, Tweede Kanselier van de Republiek Florence, garant voor alle schulden van mijn trouwe dienaar Salai, de pleegzoon van ser Lionardo da Vinci, en nodig ik al zijn schuldeisers uit om mij de complete exacte lijst van bedragen waarop zij recht hebben te sturen, dewelke de Schatkist van de stad Florence onmiddellijk zal voldoen, dat wil zeggen in de praktijk verstrek ik U allen het geld en laat die arme donder van een Salai met rust want in Rome is hij verrot geslagen en bijna vermoord.

Ser Niccolö Machiavelli

Geen gek idee van mij, hè, Mijnheer en Meester? Zo kunt U het geld dat U mij schuldig bent rechtstreeks aan mijn schuldeisers betalen, dan is de hele kwestie simpel en netjes opgelost.

Lionardo moest al zijn spullen in Rome achterlaten, dus papieren tekeningen en de houten staafjes maar dat is ook beter ook, dan reizen we niet bepakt en bezakt. Het zijn toch spullen die nergens voor deugen en die hij ook niet uitgevonden heeft en ik weet zeker dat hij terug in Florence gelijk weer gaat beginnen om de ideeën en de machines uit de ouwe Griekse handschriften die hij in huis heeft over te nemen en dan tegen iedereen beweren dat ie zelf ze heeft uitgevonden.

Sinds we uit Rome vertrokken zijn zit ie steeds maar stilletjes want volgens mij heeft ie net als ik begrepen, Mijnheer en Meester, dat Valentino dat onderzoek alleen aan Lionardo heeft opgedragen om hem bezig te houen zodat ie niet voor Florence kon werken, dat de paus vijandig gezind is, feitelijk heeft ie Lionardo van meet af aan in de zeik genomen want wat voor zin heeft het, Mijnheer en Meester, om iemand die vliegmachines ontwerpt en halfnaakte vrouwen schildert zo’n lastig en gevaarlijk onderzoek naar de laster tegen de paus te laten instellen, wat alleen goed is voor dienders en echte kerels met ballen? Valentino wou alleen dat Lionardo niet als vestingbouwkundige voor Florence werkte, daarom beloofde hij hem in dienst te nemen maar intussen heeft ie hem alleen maar tijd laten verspillen want het werk geeft ie pas volgend jaar, niet nu. Verder was het zo dat de berichten over de Straatsburgers en Antiekisten die we aan Grassi brachten hem met stomheid geslagen hebben, en niet zo’n beetje ook want hij vroeg ons ook om hem te laten weten wie die notaris Patriarchi zou wezen die zogenaamd de brieven van de paus aan de Turk had en die uiteindelijk helemaal niet bestond. Maar volgens mij vroeg Grassi zich eigen de hele tijd al af of we niet twee idioten waren je snapt niet waarom die twijfel niet is weggenomen na mijn schitterende toneelstukje als profeet in de grot, wat me echt goed afgegaan is. Dat het alleen maar in Valentino’s belang was om Lionardo uit Florence weg te halen is duidelijk ook omdat Grassi Lionardo steeds maar weer op het hart drukte om alleen aan het onderzoek in Rome te denken en dat ie niet voor Florence moest werken en Lionardo heeft hem nog gehoorzaamd ook en ik laat het aan Uedele over of dat voor onze stad Florence goed is dan wel slecht.

Vandaag had ik de hele godganse dag slaap want gisteravond ben ik de dochter van de baas van het logement waar Lionardo en ik geslapen hebben op gaan zoeken. Het meidje had zoals ik al dacht een grote behoefte om de pook te proeven, al heeft ze me wel wat uitgeput want om de twee minuten moest ik zeggen van Sssst niet zo gillen als je klaarkomt want dan hoort je vader ons.

Maar, Mijnheer en Meester, ik ben een beetje droevig want volgens mij zie ik Dorothea nooit meer terug, met dat Duitse van haar bij het praten dat ik zo leuk vond en ook hele Duitse tieten en grote witte Duitse tanden. Dorothea heeft me vast door die boer laten zoeken om me terug te zien want ik snap die Duitse meiden heel goed, ze zijn pietje precies van Salai niet dit glas breken, niet steeds van gedachten veranderen enzovoorts maar ze zijn wel dol op je pik, nog meer dan de Italiaanse. Lionardo en ik troffen haar niet thuis want haar vader had haar meegenomen naar een ander huis, juist dezer dagen lenen de Fuckers en andere Duitsers de paus veertigduizend dukaten voor de oorlog tegen de Turk en ze zullen wel als de dood wezen dat hun ware bedoelingen uitkomen, daarom proberen ze ook om niet steeds op dezelfde plaatsen te overnachten. Daarom wouen de boeren die bij hun in de buurt woonden ook niks zeggen want toen ze al dat verkeer van Duitsers zagen hadden ze wel door dat er iets groots aan de gang was. Hoe dan ook, als ik op een dag weer in Rome terechtkom dan zoek ik haar op, Dorothea bliksems ik moet niet vergeten hoe ze heet.

Toen ik de dochter van de baas in haar kamer ging opzoeken liet ik die zak van een Lionardo achter in zijn bed, met zijn oogjes nog mooi open omdat ie zin had om zich eigen te troosten met een rukje maar ook als iemand die zich schuldig voelt want vandaag is het zondag dus de dag des Heren en Lionardo weet heel goed dat je op zondag geen vieze dingen mag doen.

Toen besloot ik hem een lekkere kool te stoven. U weet nog wel, Mijnheer en Meester, dat ik in het huis van die smeerlap van een Sander wat van dat poeder heb gejat dat gemaakt is van Chili, die plant uit West-Indië waar je huid zo van gaat branden als je het eroverheen wrijft? Toen ik Lionardo gedag zei voor ik naar de dochter van de baas ging nam ik aardig wat van dat poeder en drukte ik hem heel stevig zijn rechterhand, en volgens mij brandde zijn piemel na het rukje zo hevig dat het een wonder is als ie hem niet heeft afgesneden. Vanmorgen zag ie er gebroken uit maar durfde hij volgens mij niet te vragen wat het geweest kon zijn want hij weet heel goed wat ik zou zeggen, dat zondaren altijd door Jezus worden gestraft.

En hier, Mijnheer en Meester, eindigt mijn laatste brief want ik heb niks meer te schrijven en neem me niet kwalijk maar eerlijk gezegd ben ik dat schrijven de godganse dag ook aardig zat en als ik terug ben in Florence ga ik een paar dagen naar San Godenzo waar een vriendin van me zit met een hele speci

ale eigenschap waar ik nooit iets over losgelaten heb tegenover niemand niet maar als U wilt, Mijnheer en Meester, dan leg ik U wel uit waar het om gaat als we mekaar ontmoeten.

Uw trouwe

O donders ik vergat nog dit: omdat Lionardo en ik vandaag pas een beetje rust hebben gekregen kon ik voor het eerst de brief overlezen die ik U net schreef, dus deze die U in Uw hand hebt en ik zag dat mijn zinnen misschien aan de lange kant zijn ja behoorlijk ook en met bijna geen komma’s en punten en ik weet ook niet hoe U mijn andere brieven hebt kunnen lezen want inmiddels ben ik de tel kwijt maar volgens mij heb ik er U minstens tien of elf geschreven. Dus om ze er mooier en begrippelijk begriepelijk begrpplk makkelijker op te maken zet ik hier wat reservepunten en komma’s zoals in de brieven die Lionardo me dicteerde als ie me leerde lezen en schrijven en hij zei dat het zoals ik schrijf om te huilen was omdat ik geen punten en komma’s zet

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

............................................................................................................................................................

............................................................................................................................................................

..........................................

Hèhè, mooi zo kijk zo hebt U er nu zoveel U wil en kunt U ze in de andere brieven stoppen waar het U beter lijkt, want U hebt een uitstekend verstand, daardoor kunt U mijn brieven dan eindelijk niet alleen lezen maar ook begrijpen.

Uw altijd nederige Salai