66

Allerbeste Meester,

Lionardo en ik zagen mekaar ’s avonds weer in de herberg en ik vroeg hem van afijn, Mijnheer en Vader, Grassi was zeker wel tevreden? Maar Lionardo bromde alleen maar van tja mwa afijn zo zo, in feite zei hij dat ie zich zou laten horen als hij zover was. Afijn, volgens Lionardo zag het er niet naar uit dat Grassi erg te spreken was over de ontmoeting met onze informant. Nou, Mijnheer en Vader, zei ik toen tegen Lionardo, als U niet zo stom gezegd had dat ik ook de bisschop van Straatsburg was geweest dan had Grassi misschien geen erg gehad in die kutfout in het Latijns, maar gelukkig kon ik alles schitterend met stokslagen oplossen. Maar Lionardo leek erg terneergeslagen en is gelijk zijn bed in gedoken want hij zei dat ie heel geen honger had. Hij heeft me niet eens gecomplimenteerd voor alle moeite die ik had gedaan om me als profeet te verkleden en voor ie ging slapen vroeg ie juist of ik zijn baardharen wou teruggeven waar ie zo aan gehecht is, ik zei van het spijt me erg, Mijnheer en Vader, maar ze zaten onder de zalf van de zigeunerin en ik heb ze weg moeten gooien maar dat was niet waar want de baardharen van Lionardo heb ik gehouen omdat je maar nooit weet, misschien kunnen ze een andere keer van pas komen en hij zei alleen maar ah goed dan, aju.

Toen ik op mijn kamer in bed ging liggen had ik een honger als een paard want door de lange terugreis naar Rome had ik urenlang geen mallemoer gegeten en als ik honger heb, Mijnheer en Meester, is het net of ik een mooie vrouw heb gezien dan kan ik niet gewoon rustig in bed blijven liggen, laat staan slapen, maar het verschil tussen de twee voorbeelden is wel groot want hoe meer je in bed denkt aan een lekkere kip terwijl je bij jezelf voelt waar het tekort zit, je lege maag dus, hoe groter de honger terwijl als je heel veel aan een mooie vrouw denkt

en dan bij jezelf voelt waar het tekort zit dan gebeurt er vroeg of laat iets lekkers en dan val je in slaap.

Omdat dat nu het ergste probleem was, dat van de lege maag en de kip, besloot ik me zo goed mogelijk te redden en omdat het laat op de avond was en er niemand wat te eten verkocht deed ik het volgende gebed: lieve Jezus, probeer me te begrijpen, ik wil niet graag andersmans spullen jatten maar ik heb wel honger en vergeef me dus, lieve Jezus als ik nu iets vervelends ga doen maar honger is honger vooral de mijne Amen. Daarna verliet ik het logement en ging naar de overkant van de straat naar osteria In de Koe, die op dat late tijdstip natuurlijk gesloten was maar, Mijnheer en Meester, de keukens van de os-teria’s ken ik als de beste, die zitten altijd vol etenswaren en dus zei ik bij me eigen van je zult nog meemaken dat ik een gaatje vind waardoor ik de keuken in kan en iets lekkers tegenkom.

De binnenplaats van de osteria opgaan was niet moeilijk want het hek zat wel dicht maar in het muurtje dat de binnenplaats van de straat scheidt zitten aardig wat gaten en als je daar je voet in zet, dan klauter je heel goed en gemakkelijk omhoog en na goed te hebben gekeken of er niemand op straat was die me kon zien en kon denken dat ik een dief was, ging ik hup met een paar goed gelukte sprongen de binnenplaats van osteria In de Koe op. En ik had daarbij ook geluk want de deur van de keuken naar de binnenplaats was open, dat wil zeggen bijna open, want in feite hoefde ik maar even flink te rammen maar zonder te overdrijven, ook omdat het hout van de deur vrijwel gelijk deed van kraaak en daardoor hoefde ik hem niet te veel in te trappen want dat had me gespeten, vooral omdat ik in het gebed was vergeten om tegen Jezus te zeggen dat ik misschien wat schade zou aanrichten bij het oplossen van het maagprobleem.

Toen ik in de keuken kwam stond daar zo’n pikkedonker dat het nog heel gevaarlijk was want in die omstandigheden kon je zo tegen een bord koekenpan of stoel aan stoten maar gelukkig wist ik nog vrij goed hoe de keuken van binnen was, dus waar je het vuur had en de tafels met de ijzeren kookinstrumenten en het keukengerei en alle andere werktuigen van de kokkin en haar hulpen, dus ik bewoog me vrij goed, zonder lawaai te maken want het was hartje nacht en het was doodstil. Ik ging her en der in de keuken op zoek naar iets te eten maar er was nog geen droog brood te vinden, afijn tering nog an toe, ik was in de enige keuken beland waar de koks voor ze naar huis gaan alles mooi schoon achterlaten zonder een pan met nog wat saus om uit te likken. Toen spande ik mijn geheugen in om me te herinneren waar het deurtje zat dat ik had gezien bij mijn eerste bezoek aan de keuken, dus kort nadat ik in de herberg was gearriveerd, en al hadden ze me gezegd dat alleen de kokkin de sleutels van dat deurtje had, het was waarschijnlijk niet moeilijk open te breken en na overal zoeken begreep ik uiteindelijk waar het was en ik hield mijn handen voor me uit om langs de muur te tasten en te voelen of ik op een zeker punt hout, het deurtje dus, tegenkwam in plaats van steen. Op een zeker punt voelde ik dat mijn vingertoppen hout raakten en dus liet ik mijn vingers over het deurtje glijden tot ze een ijzeren ring tegenkwamen en ik dacht van haaa goed zo, hier heb je het handvat en ik probeerde de deur open te maken, die vreemd genoeg op een kier stond en ik tastte met mijn voet voor me uit en voelde dat er treden waren en ik zei bij me eigen van nou ja, laat ik proberen naar beneden te gaan zonder mijn rug te breken maar als ik niet die honger had gehad, mijn reet dat ik dan die donkere kelder in zou gaan. Maar toen ik de afdaling begon was ik heel blij want het was niet echt donker, je had er een klein lichtje dat achter in de kelder brandde en een zwak licht verspreidde maar wel genoeg om niet van de trap te donderen en mijn rug te breken. Wie weet is die lamp voor de keukenmensen om op elk moment de kelder in te kunnen zonder van de trap te vallen en hun botten te breken, lampolie moeten zullie toch zoveel hebben als ze maar willen, dus wie

kan het schelen als ze ’s nachts een beetje verspillen?

Eenmaal beneden begon ik gelijk het belangrijkste voor een kelder te gebruiken en dat was mijn neus want als je er worsten of kazen hebt, al zijn ze verstopt, dan ruik je gelijk de geur en vind je ze meteen en sjmak. Maar dat werd een teleurstelling, Mijnheer en Meester, want in plaats van een geurtje rook ik stank van pis en poep en ik dacht van hé wat gek, hier heeft iemand zijn behoefte gedaan, wat smerig en te bedenken dat ik lekker van la la la het eten uit de keuken en de kelder heb gegeten en toen begon ik van snuf snuf te doen om erachter te komen waar die stank vandaan kwam en ik merkte dat die behoorlijk sterk was alsof ze er met een hele kluit hadden staan pissen en op een zeker punt merkte ik dat er een grote zak tegen de muur aan stond en het leek net of die bewoog, en ik kreeg een schok, dat wil zeggen ik was als de dood zo bang. Maar toen bedacht ik dat ik me vast vergist had want de vlam van de lamp flakkerde en daardoor leek het of de dingen in de kelder bewogen, ik ging er dichter naar toe en keek beter naar de zak tegen de muur en hij bewoog niet en ik dacht van kijk es even wat een rare streken zo’n stomme lamp met je uithaalt, nu kan ik beter wat te eten zoeken en mijn vingers gebruiken en niet mijn neus en ik was helemaal in mijn sas dat ik eindelijk mijn arme maag tevreden kon stellen maar, Mijnheer en Meester, juist toen ik me om wou draaien zag ik dat er van onder de zak iets vloeibaars naar buiten kwam, een stroompje dat alleen niet vers was, maar droog, zoals wanneer iemand plast en de plas dan opdroogt en een vlek achterlaat en ik dacht van nee nee nee mijn beste Salai, hier klopt iets niet en op dat moment bewoog de zak opnieuw en ditmaal had ik heel goed gezien dat het de zak was en niet het licht van de flakkerende lamp. Dus zonder nadenken stak ik een hand uit om te zien wat er tering achter die zak zat en ik raakte hem met twee vingers aan en wou hem al naar voren trekken toen ik die stem hoorde die ik al kende maar toen ie sprak begreep ik niet van wie die was want ik heb hem maar een paar keer gehoord en dan ook nog dagen geleden en hij zei nee Salai, niet doen alsjeblieft en ik draaide me om en ik had me nog niet omgedraaid of ik keek die vrouw die sprak recht in haar gezicht en haar klap raakte mijn wang en door die klap en van angst viel ik op de grond. Maar nu moet U even wachten want we moeten een stop hou-en om de paarden te verversen en ik moet de behandeling aan mijn wang verversen want die doet nog flink zeer, au.

Uw toegenegen Salai