53

De persdienst van het Witte Huis verzamelde zich in de perskamer, omdat de president een korte verklaring zou afleggen.

Nog geen vijf minuten later kwam de president binnen, keek even naar de verzamelde pers en liep naar de microfoon. ‘Ik heb zojuist gesproken met ambtenaren van het ministerie van Binnenlandse Zaken en Justitie. Mij is verteld dat het bijna zeker is dat de voortvluchtige John Clark betrokken is bij de moord op een Franse zakenman gisteravond rond tien uur plaatselijke tijd in Keulen. Ik heb alle details nog niet gehoord, maar ik ben ervan overtuigd dat het hoofd van het Openbaar Ministerie Brannigan hier later meer over kan vertellen. Deze gebeurtenis onderstreept nog eens hoe belangrijk het is dat we deze man arresteren. Veel van mijn politieke tegenstanders, vooral uit het Ryan-kamp, hebben me verweten dat ik meneer Clark alleen achternazit omdat president Ryan hem gratie heeft verleend en hij een vriend van hem is.

Maar... zoals u ziet, heeft dit niets met politiek te maken. Dit is een zaak van leven en dood. Het spijt me dat mijn rechtvaardiging voor het besluit dat ik heb genomen met betrekking tot John Clark dit ernstige gevolg heeft gekregen.

Meneer Clark is de VS ontvlucht, maar ik wil iedereen, ook onze vrienden in Duitsland en de rest van de wereld, ervan verzekeren dat we niet zullen rusten tot meneer Clark in een Amerikaanse gevangenis zit. We zullen blijven samenwerken met onze capabele partners in Duitsland, in Europa, waar hij maar naartoe gaat, en we zúllen hem vinden, onder welke steen hij zich ook probeert te verstoppen.’

Een verslaggeefster van msnbc riep boven haar collega’s uit: ‘Meneer de president, maakt u zich er ook zorgen over dat er een tijdslimiet is voor deze mensenjacht? Met andere woorden: dat president Ryan een einde aan deze mensenjacht zal maken wanneer u volgende week niet wint en u Clark niet te pakken krijgt voordat uw termijn eindigt?’

Kealty had aanstalten gemaakt om bij de microfoon weg te lopen, maar nu liep hij terug. ‘Megan, aanstaande dinsdag zal ik de verkiezingen winnen. Dat gezegd hebbende zal, ongeacht hoeveel steun Jack Ryan ook krijgt, het Amerikaanse volk niet willen dat hij de schuld of onschuld van een individu bepaalt. Hij heeft dat al eens geprobeerd door deze moordenaar gratie te verlenen en eh... kijk maar eens waar dat toe heeft geleid. Dit is een zaak voor ons ministerie van Justitie, voor onze rechtbank. Meneer Clark is een moordenaar. Ik moet er niet aan denken wat we allemaal nog niet weten over Clarks verleden, over zijn misdaden.’ Kealty’s gezicht liep rood aan. ‘Daarom zeg ik tegen u allemaal, u bent immers van de pers: wanneer Jack Ryan probeert de vroegere en huidige misdaden van deze man onder het tapijt te vegen... tja, u bent de vierde stand, de pers... u hebt de verantwoordelijkheid om dat te voorkomen.’

Kealty draaide zich om en verliet de perskamer zonder nieuwe vragen te beantwoorden.

Eén uur later gaf Jack Ryan senior een verklaring op de oprit van zijn huis in Baltimore. Zijn vrouw Cathy stond naast hem. ‘Ik ben niet op de hoogte van de details van de aanklacht tegen John Clark. Ik weet niet wat er is gebeurd in Keulen en ik weet al helemaal niet of meneer Clark hierbij was betrokken, maar ik ken John Clark lang genoeg om te weten dat als hij meneer Patin inderdaad heeft gedood deze meneer Patin een groot gevaar vormde voor John Clark.’

Een verslaggever van cnn vroeg: ‘Wilt u hiermee zeggen dat Luc Patin het verdiende om te sterven?’

‘Ik wil hiermee zeggen dat John Clark geen fouten maakt. Goed, wanneer president Kealty iemand die de Medal of Honor heeft gekregen achterna wil zitten en hem op de fbi-lijst van de Tien Meest Gezochte Personen laat zetten, kan ik hem niet tegenhouden. Maar ik kan u wel vertellen dat John meer verdient dan dit land hem ooit zou kunnen geven als vergoeding voor zijn diensten. En wat hij zeer zeker niet verdient, is alles waarmee deze president hem bedreigt.’

De cnn-verslaggever merkte op: ‘Zo klinkt het net alsof u zegt dat uw vriend boven de wet staat.’

‘Nee, dat zeg ik niet. Hij staat niet boven de wet, maar hij staat boven dit politieke theater vermomd als wet. Dit is walgelijk. Mijn vrouw heeft me in het verleden terecht verweten dat ik een zure blik op mijn gezicht krijg zodra Ed Kealty’s naam wordt genoemd. Ik heb geprobeerd dat zo goed mogelijk te verhullen. Maar nu wil ik dat iedereen kan zien hoe walgelijk ik het vind wat er op dit moment met betrekking tot John Clark gebeurt.’

Zodra Ryan via de keukendeur het huis weer binnenkwam, draaide Arnie van Damm zich naar hem om. ‘Jezus, Jack!’

‘Wat ik zei was waar, Arnie.’

‘Dat geloof ik wel. Echt wel. Maar hoe zal dat uitpakken?’

‘Het kan me geen zak schelen hoe dat uitpakt. Ik ga dit niet vergoelijken. Het gaat hier om een Amerikaanse held die als een hond wordt opgejaagd. Ik ben niet van plan net te doen alsof het iets anders is.’

‘Maar...’

Ryan snauwde: ‘Maar niets! Nu, volgend onderwerp. Wat staat er verder op de agenda voor vandaag?’

Arnie van Damm keek zijn baas lang aan. Ten slotte knikte hij. ‘Zullen we vanmiddag maar vrij nemen, Jack? Dan gaan ik en mijn mensen weg en laten het huis aan jou en Cathy en de kinderen. Huur een film. Eet een pizza. Je verdient het. Je hebt keihard gewerkt.’

Jack beheerste zich en schudde zijn hoofd. ‘Jij hebt harder gewerkt dan ik. Sorry dat ik tegen je uitviel.’

‘Tijdens een normale campagne is er al veel stress, en dit is geen normale campagne.’

‘Nee, inderdaad niet. Maar het gaat prima met me. Laten we maar weer aan het werk gaan.’

‘Prima, Jack, als jij dat wilt.’