157

Langzaam loopt de arts naar haar toe, legt de laatste band over haar borstkas en spant hem aan. Haar linkerhand gloeit van de vertwijfelde klap. De arts staart weer naar haar en loopt dan om het bed heen naar het voeteneinde. Het bloed stroomt uit zijn neus over zijn lippen. Ze hoort hem opgewonden hijgen. Zonder haast trekt hij de banden rond haar enkels aan zodat haar bovenbenen nog verder uit elkaar getrokken worden. Ze kijkt hem in de ogen en denkt dat ze dit niet mag laten gebeuren.

Hij streelt met trillende handen haar kuiten en loert tussen haar dijen.

‘Doe het niet,’ probeert ze met beheerste stem.

‘Jij houdt je mond,’ zegt hij en hij trekt zijn doktersjas uit zonder haar los te laten met zijn blik.

Saga keert haar gezicht af, ze wil niet naar hem kijken, kan niet geloven dat dit gebeurt.

Ze sluit haar ogen en zoekt wanhopig naar een uitweg.

Plotseling hoort ze een vreemd gerammel onder het bed. Ze opent haar ogen en ziet een beweging weerspiegelen in de roestvrijstalen wasbak.

‘Je moet hier weg,’ zegt ze hijgend.

De arts pakt haar slipje van het bed en duwt het ruw in haar mond. Ze probeert te schreeuwen als ze beseft wat ze in het glanzende metaal van de wasbak ziet.

Het is Jurek Walter.

Hij heeft zich in haar kamer verstopt toen zij naar Bernies slaaptabletten zocht.

In toenemende paniek vecht ze om vrij te komen.

Ze hoort de knopen van Jureks overhemd tegen de lattenbodem van het bed tikken terwijl hij zich zijwaarts beweegt.

Eén knoop schiet los en klettert op de vloer. De arts kijkt verbaasd naar de knoop die een grote cirkel maakt en tollend tot stilstand komt.

‘Jurek Walter,’ mompelt de arts op hetzelfde moment dat een hand zijn been vastgrijpt en hem ondersteboven trekt.

Anders Rönn slaat pardoes tegen de grond, stoot daarbij zijn hoofd en hapt naar adem, maar rolt dan op zijn buik, schopt en kruipt weg.

Vlucht, denkt Saga. Doe de deur op slot, waarschuw de politie.

Jurek rolt onder het bed vandaan en is tegelijk met de arts op de been. Die probeert de deur te bereiken, maar Jurek is er eerder.

Saga vecht om het slipje uit haar mond te werken, hoest, snakt naar adem en kokhalst.

Anders Rönn beweegt zich zijwaarts, botst tegen de kunststof tafel, loopt achteruit en staart naar de oude patiënt.

‘Doe me geen pijn,’ smeekt hij.

‘Niet?’

‘Alsjeblieft, ik doe alles wat je wilt.’

Jurek komt dichterbij en zijn gerimpelde gezicht is volkomen uitdrukkingsloos.

‘Ik maak je af, knul,’ zegt hij. ‘Maar eerst zul je heel veel pijn hebben.’

Saga schreeuwt door de dempende stof heen en rukt aan de banden.

Ze begrijpt niet wat er is gebeurd, waarom Jurek zich in haar kamer heeft verstopt, waarom hij hun plan heeft gewijzigd.

De plastic stoel rolt om.

De arts schudt zijn hoofd, loopt achteruit en probeert Jurek met een hand op afstand te houden.

Zijn ogen zijn opengesperd.

Zweet stroomt over zijn wangen.

Jurek loopt langzaam achter hem aan, krijgt plotseling zijn hand te pakken en werkt de arts tegen de grond. Met enorme kracht stampt hij bij de schouder op de arm. Een krakend geluid en de jonge arts schreeuwt het uit. Met militaire precisie rukt Jurek in tegenovergestelde richting en draait de arm rond. Die is nu helemaal los en hangt alleen aan spieren en huid.

Jurek trekt de arts overeind, houdt hem staande tegen de muur en geeft hem een paar tikken in zijn gezicht zodat hij niet buiten bewustzijn raakt.

De losse arm wordt snel donker van de inwendige bloedingen.

Saga hoest, heeft moeite om lucht te krijgen.

De arts huilt als een moe kind.

Saga weet de hoek van haar lichaam een klein beetje te veranderen en trekt zo hard met haar linkerhand dat het zwart wordt voor haar ogen. Dan schiet de band plotseling los.

Ze trekt het slipje uit haar mond, haalt hijgend adem en hoest weer.

‘We kunnen niet ontsnappen – er waren geen slaaptabletten in Bernies kamer,’ zegt Saga snel tegen Jurek.

De hand die ze heeft losgetrokken doet verschrikkelijk zeer. Ze kan niet zien hoe ernstig gehavend hij is. Haar vingers branden als vuur.

Jurek begint de kleren van de arts te doorzoeken, hij vindt de sleutels van de celdeur en stopt ze in zijn zak.

‘Wil je zien hoe ik hem onthoofd?’ vraagt hij met een korte blik op Saga.

‘Doe het niet, alsjeblieft... dat is toch nergens voor nodig?’

‘Niets is nodig,’ zegt Jurek en hij grijpt de arts bij zijn keel.

‘Wacht.’

‘Dan wacht ik... twee minuten, voor jou, agentje.’

‘Wat bedoel je?’

‘De enige fout die je hebt gemaakt is dat je alleen Bernies pink hebt gebroken,’ zegt Jurek terwijl hij het toegangspasje van de arts pakt.

‘Ik wou hem langzaam doden,’ probeert ze nog, hoewel ze begrijpt dat het zinloos is.

Jurek slaat de arts weer in zijn gezicht.

‘Ik heb allebei de codes nodig,’ zegt hij.

‘De codes,’ mompelt de arts. ‘Ik weet het niet, ik...’

Saga probeert de andere band los te krijgen, maar de vingers van haar linkerhand zijn zo ernstig gewond dat het onmogelijk is.

‘Hoe wist je het?’ vraagt Saga.

‘Ik heb een brief naar buiten weten te krijgen.’

‘Nee,’ jammert de arts.

‘Als Mikael Kohler-Frost zou ontsnappen en levend werd gevonden... dan nam ik aan dat de politie wel iemand zou sturen.’

Jurek vindt de mobiele telefoon van de arts, laat hem op de grond vallen en stampt hem kapot.

‘Maar waarom...’

‘Ik heb geen tijd,’ kapt hij haar af. ‘Ik moet gaan om Joona Linna om te brengen.’

Saga ziet Jurek Walter de arts de isoleercel mee uit nemen. Ze hoort hun voetstappen in de gang. Hoort hem het pasje door de lezer halen, de code intoetsen en het slot gaat zoemend open.

Slaap
5143b04e8fcc66.html
5143b04e8fcc67.html
5143b04e8fcc68.html
5143b04e8fcc69.html
5143b04e8fcc610.html
5143b04e8fcc611.html
5143b04e8fcc612.html
5143b04e8fcc613.html
5143b04e8fcc614.html
5143b04e8fcc615.html
5143b04e8fcc616.html
5143b04e8fcc617.html
5143b04e8fcc618.html
5143b04e8fcc619.html
5143b04e8fcc620.html
5143b04e8fcc621.html
5143b04e8fcc622.html
5143b04e8fcc623.html
5143b04e8fcc624.html
5143b04e8fcc625.html
5143b04e8fcc626.html
5143b04e8fcc627.html
5143b04e8fcc628.html
5143b04e8fcc629.html
5143b04e8fcc630.html
5143b04e8fcc631.html
5143b04e8fcc632.html
5143b04e8fcc633.html
5143b04e8fcc634.html
5143b04e8fcc635.html
5143b04e8fcc636.html
5143b04e8fcc637.html
5143b04e8fcc638.html
5143b04e8fcc639.html
5143b04e8fcc640.html
5143b04e8fcc641.html
5143b04e8fcc642.html
5143b04e8fcc643.html
5143b04e8fcc644.html
5143b04e8fcc645.html
5143b04e8fcc646.html
5143b04e8fcc647.html
5143b04e8fcc648.html
5143b04e8fcc649.html
5143b04e8fcc650.html
5143b04e8fcc651.html
5143b04e8fcc652.html
5143b04e8fcc653.html
5143b04e8fcc654.html
5143b04e8fcc655.html
5143b04e8fcc656.html
5143b04e8fcc657.html
5143b04e8fcc658.html
5143b04e8fcc659.html
5143b04e8fcc660.html
5143b04e8fcc661.html
5143b04e8fcc662.html
5143b04e8fcc663.html
5143b04e8fcc664.html
5143b04e8fcc665.html
5143b04e8fcc666.html
5143b04e8fcc667.html
5143b04e8fcc668.html
5143b04e8fcc669.html
5143b04e8fcc670.html
5143b04e8fcc671.html
5143b04e8fcc672.html
5143b04e8fcc673.html
5143b04e8fcc674.html
5143b04e8fcc675.html
5143b04e8fcc676.html
5143b04e8fcc677.html
5143b04e8fcc678.html
5143b04e8fcc679.html
5143b04e8fcc680.html
5143b04e8fcc681.html
5143b04e8fcc682.html
5143b04e8fcc683.html
5143b04e8fcc684.html
5143b04e8fcc685.html
5143b04e8fcc686.html
5143b04e8fcc687.html
5143b04e8fcc688.html
5143b04e8fcc689.html
5143b04e8fcc690.html
5143b04e8fcc691.html
5143b04e8fcc692.html
5143b04e8fcc693.html
5143b04e8fcc694.html
5143b04e8fcc695.html
5143b04e8fcc696.html
5143b04e8fcc697.html
5143b04e8fcc698.html
5143b04e8fcc699.html
5143b04e8fcc6100.html
5143b04e8fcc6101.html
5143b04e8fcc6102.html
5143b04e8fcc6103.html
5143b04e8fcc6104.html
5143b04e8fcc6105.html
5143b04e8fcc6106.html
5143b04e8fcc6107.html
5143b04e8fcc6108.html
5143b04e8fcc6109.html
5143b04e8fcc6110.html
5143b04e8fcc6111.html
5143b04e8fcc6112.html
5143b04e8fcc6113.html
5143b04e8fcc6114.html
5143b04e8fcc6115.html
5143b04e8fcc6116.html
5143b04e8fcc6117.html
5143b04e8fcc6118.html
5143b04e8fcc6119.html
5143b04e8fcc6120.html
5143b04e8fcc6121.html
5143b04e8fcc6122.html
5143b04e8fcc6123.html
5143b04e8fcc6124.html
5143b04e8fcc6125.html
5143b04e8fcc6126.html
5143b04e8fcc6127.html
5143b04e8fcc6128.html
5143b04e8fcc6129.html
5143b04e8fcc6130.html
5143b04e8fcc6131.html
5143b04e8fcc6132.html
5143b04e8fcc6133.html
5143b04e8fcc6134.html
5143b04e8fcc6135.html
5143b04e8fcc6136.html
5143b04e8fcc6137.html
5143b04e8fcc6138.html
5143b04e8fcc6139.html
5143b04e8fcc6140.html
5143b04e8fcc6141.html
5143b04e8fcc6142.html
5143b04e8fcc6143.html
5143b04e8fcc6144.html
5143b04e8fcc6145.html
5143b04e8fcc6146.html
5143b04e8fcc6147.html
5143b04e8fcc6148.html
5143b04e8fcc6149.html
5143b04e8fcc6150.html
5143b04e8fcc6151.html
5143b04e8fcc6152.html
5143b04e8fcc6153.html
5143b04e8fcc6154.html
5143b04e8fcc6155.html
5143b04e8fcc6156.html
5143b04e8fcc6157.html
5143b04e8fcc6158.html
5143b04e8fcc6159.html
5143b04e8fcc6160.html
5143b04e8fcc6161.html
5143b04e8fcc6162.html
5143b04e8fcc6163.html
5143b04e8fcc6164.html
5143b04e8fcc6165.html
5143b04e8fcc6166.html
5143b04e8fcc6167.html
5143b04e8fcc6168.html
5143b04e8fcc6169.html
5143b04e8fcc6170.html
5143b04e8fcc6171.html
5143b04e8fcc6172.html
5143b04e8fcc6173.html
5143b04e8fcc6174.html
5143b04e8fcc6175.html
5143b04e8fcc6176.html
5143b04e8fcc6177.html
5143b04e8fcc6178.html
5143b04e8fcc6179.html
5143b04e8fcc6180.html
5143b04e8fcc6181.html
5143b04e8fcc6182.html
5143b04e8fcc6183.html
5143b04e8fcc6184.html
5143b04e8fcc6185.html
5143b04e8fcc6186.html
5143b04e8fcc6187.html
5143b04e8fcc6188.html
5143b04e8fcc6189.html
5143b04e8fcc6190.html
5143b04e8fcc6191.html
5143b04e8fcc6192.html
5143b04e8fcc6193.html
5143b04e8fcc6194.html
5143b04e8fcc6195.html
5143b04e8fcc6196.html
5143b04e8fcc6197.html
5143b04e8fcc6198.html
5143b04e8fcc6199.html
5143b04e8fcc6200.xhtml