178
Saga wordt wakker doordat er bloed in haar ogen loopt. Ze knippert en rolt op haar zij. Haar slaap gloeit. Ze heeft verschrikkelijke hoofdpijn, haar keel voelt opgezet en ze heeft moeite met ademen.
Voorzichtig betast ze de wond aan haar slaap en ze kermt van de pijn. Met haar wang tegen de vloer ziet ze haar Glock in het stof onder de grote ladekast bij het raam liggen.
Ze moet haar ogen weer dichtdoen, proberen te begrijpen wat er is gebeurd. Joona had gelijk, denkt ze. Jurek komt Mikael halen.
Ze heeft geen idee hoe lang ze buiten westen is geweest. Het is nog steeds bijna helemaal donker in de kamer.
Ze rolt op haar buik en kreunt.
‘O god...’
Moeizaam komt ze op handen en voeten overeind. Haar armen beven onder haar als ze door de bloedplas van de dode man naar de ladekast kruipt.
Ze reikt naar het wapen, maar kan er niet bij.
Saga laat zich zakken, perst zichzelf zo ver mogelijk onder kast, maar kan de Glock alleen met haar vingertoppen aanraken. Het is onmogelijk. Duizeligheid maakt dat de hele kamer zich met heftige bewegingen een kwartslag draait en ze moet haar ogen weer dichtdoen.
Plotseling ziet ze licht door haar gesloten ogen. Ze kijkt en ziet een wonderlijk wit schijnsel. Het springt trillend over het plafond. Ze draait haar hoofd en ziet dat het uit het park komt en schittert in de ijskristallen aan de buitenkant van het raam.
Saga dwingt zichzelf om op te staan, ze zoekt steun tegen de ladekast en komt hijgend overeind. Uit haar mond loopt een sliert slijmerig bloed. Ze kijkt door het raam naar buiten en ziet David Sylwan rennen met een brandende noodfakkel in zijn hand. Het felle licht verspreidt zich rondom hem in een flakkerende cirkel.
Verder is alles zwart buiten.
David ploetert door de diepe sneeuw bij het huis vandaan. Hij houdt de fakkel voor zich en het schijnsel bereikt met kleine schokjes de stal.
Op dat moment ziet Saga Jureks rug en het mes in zijn hand.
Ze bonst op het raam en probeert de haken los te krijgen. Ze rukt en trekt, maar ze zijn vastgeroest en er zit geen beweging in.