27

De zon scheen door het bobbelige vensterglas in het Wrangelska Palatset. De advocaat van Jurek Walter verklaarde dat zijn cliënt zich psychisch zo beroerd voelde door de rechtszaak dat hij niet in staat was om toe te lichten waarom hij zich op het moment van zijn arrestatie op de plaats delict had bevonden.

Joona was opgeroepen als getuige en hij beschreef al het speurwerk en de arrestatie. Daarna vroeg de verdediger of Joona één enkele reden kon vinden om te vrezen dat de beschrijving van de daad door de openbaar aanklager op een foutieve aanname berustte.

‘Kan mijn cliënt door de rechtbank veroordeeld zijn voor de daad van iemand anders?’

Joona keek in de angstige ogen van de verdediger en zag tegelijkertijd voor zijn geestesoog hoe Jurek Walter de vrouw elke keer dat ze probeerde omhoog te kruipen zonder enige agressie terugduwde in de kist.

‘Ik vraag het je omdat je daar was,’ vervolgde de verdediger. ‘Kan het zo zijn dat Jurek Walter in feite de vrouw in het graf probeerde te redden?’

‘Nee,’ antwoordde Joona.

Na twee uur beraadslaging deelde de woordvoerder van het gerechtshof mede dat het vonnis van de rechtbank van kracht was. Jurek Walter vertrok geen spier toen de aangescherpte strafrechtelijke gevolgen werden voorgelezen. Hij werd veroordeeld tot forensisch psychiatrische behandeling op een gesloten afdeling, met buitengewone specificaties betreffende de zogenoemde ‘bijzondere ontslagtoetsing’.

Gezien de directe koppeling met diverse andere lopende onderzoeken kreeg hij ook ongebruikelijk strenge beperkingen opgelegd.

Toen de woordvoerder van het gerechtshof was uitgesproken, wendde Jurek Walter zich tot Joona. Zijn gezicht was bedekt met kleine rimpeltjes en zijn lichte ogen keken recht in die van Joona.

‘Nu zullen beide zonen van Samuel Mendel verdwijnen,’ zei Walter met vermoeide stem. ‘En Samuels vrouw Rebecka zal verdwijnen, maar... Nee, luister naar me, Joona Linna. De politie zal zoeken en als de politie het opgeeft, zal Samuel doorgaan, maar als hij uiteindelijk begrijpt dat hij zijn gezin niet zal terugzien, berooft hij zich van het leven.’

Joona stond op om de rechtszaal te verlaten.

‘En jouw dochtertje,’ vervolgde Jurek Walter met zijn blik op zijn nagels gericht.

‘Pas op,’ zei Joona.

‘Lumi zal verdwijnen,’ fluisterde Walter. ‘En Summa zal verdwijnen. En als je hebt begrepen dat je ze nooit zult vinden... verhang je jezelf.’

Hij tilde zijn hoofd op en keek Joona recht in de ogen. Er lag een kalmte over zijn gezicht, alsof zijn voorspelling al bewaarheid was.

Normaal gesproken wordt de veroordeelde in afwachting van overplaatsing en transport naar een andere instelling teruggebracht naar het huis van bewaring. Maar het personeel van het huis van bewaring Kronoberg was er zo op gebrand van Jurek Walter af te komen, dat ze ervoor hadden gezorgd dat hij direct van het Wrangelska Palatset naar de gesloten forensisch psychiatrische afdeling twintig kilometer ten noorden van Stockholm werd overgebracht.

*

Jurek Walter zou voor onbepaalde tijd strikt geïsoleerd gevangen worden gehouden op de best bewaakte eenheid van Zweden. Samuel Mendel had Walters dreigementen beschouwd als krachteloze woorden van een verslagen man, maar Joona had de gedachte dat het dreigement was uitgesproken als een waarheid, als een feit, niet los kunnen laten.

Het vooronderzoek kreeg geen prioriteit meer toen er niet nog meer lichamen werden gevonden.

Het werd niet afgesloten, maar het koelde af.

Joona weigerde het op te geven, maar er waren veel te weinig puzzelstukjes en de sporen waren stuk voor stuk doodlopende wegen. Hoewel Jurek Walter was opgepakt en veroordeeld, wisten ze eigenlijk niet meer over hem dan daarvoor.

Hij was nog steeds een raadsel.

Op een vrijdagmiddag twee maanden na de rechtszaak zat Joona samen met Samuel in Il Caffè in de buurt van het politiebureau en nam een dubbele espresso. Ze werkten nu allebei aan een andere zaak, maar ontmoetten elkaar geregeld en spraken dan over Jurek Walter. Ze hadden al het materiaal over hem meerdere malen doorgespit, maar hadden niets gevonden dat erop wees dat hij een handlanger had. De hele zaak stond op het punt in een grap tussen hen te veranderen, met het verdenken en aanwijzen van onschuldigen, toen de verschrikking plaatsvond.