Zesentwintig

De week begint voor de verandering eens lekker fatalistisch. Tijdens het lezen van de Nederlandse nieuwssites valt mijn oog op 21 december 2012. De dag dat de wereld zal vergaan. Hè, getver. Net nu ik ongesteld ben, mijn e-mail dienst weigert en KLM.com hapert terwijl ik voor mama een vlucht wil boeken. Zo’n dag dus dat alles misgaat.

De eerste keer dat ik over die onheilsdatum hoorde, was tijdens een etentje met mijn vriendinnen. Goede vriendin Aline, die kennelijk over een zintuig beschikt dat niet veel anderen hebben, behalve Char en Robertwhat’s-his-name, was al volledig op de hoogte.

Een select gezelschap wereldburgers krijgt kennelijk bepaalde informatie ‘door’ en gaat daar alvast mee aan de slag. Aline is met haar ‘projectgroep’ de wereld al lang en breed aan het zuiveren. Het is volgens Aline ooit allemaal in Mexico begonnen en het einde van de wereld zal ook in Mexico starten. De rest van het verhaal herinner ik me niet meer precies, maar ik besluit dat deze ochtend uitermate geschikt is om wat research te plegen. (Mijn bronnen zijn verschillende websites van effectieve amateuristische paniekzaaiers.)

De Maya’s – een volk uit het zuiden van Mexico dat al drieduizend jaar voor Christus een herkenbare eigen cultuur had – hebben een uitgebreide en uiterst precieze kalender. Hun volledige cultus staat in het teken van de sterren en de posities daarvan. De hoofdkalender van de Maya’s bereikt het einde van zijn cyclus op 21 december 2012.

Ook uit andere beschavingen komt er bewijs. Volgens de Egyptische overlevering komt er in 2012 een grote vloed die de aarde opnieuw vrij zal maken van alle leven dat zich niet tegen de ramp beschermt. Deze vloed zou ontstaan door een kanteling van de aardpolen. Noord-Amerika wordt dan bedekt met ijs en zal de nieuwe Noordpool worden. Alles wordt overspoeld en de mensheid wordt evolutionair duizenden jaren terug in de tijd geworpen.

En dan zijn er nog de Soemeriërs. Dat is de oude naam van een rijk, een cultuur, een landstreek en een (antieke) beschaving gelokaliseerd in het zuidelijke deel van Mesopotamië (hedendaags zuidoost-Irak). Zij rekenen met twaalf planeten. In 2012 komt de twaalfde planeet heel dicht bij de zon. Op de zon ontstaat een grote kortsluiting tussen de zonnepolen waardoor het zal lijken alsof de zon zal ontploffen. Er komen radioactieve stralen van de zon en door de poolkanteling op de zon zal ook de aarde kantelen. Doordat onze hersenen gevoelig zijn voor straling zal er een soort ‘chaos’-effect optreden waardoor irrationeel of wanhopig gedrag voor veel mensen een manier van handelen zal zijn (met andere woorden: de hele wereld krijgt PMS).

Na verloop van tijd zal de gestuurde energie de overhand krijgen op de aardenergie. De binnenkant van de aarde is een vaste ijzeren kern. Die kern veroorzaakt de polen en is eigenlijk niets meer dan een krachtbron of een dynamo. Het andersgeoriënteerde magnetisme zorgt ervoor dat deze krachtbron stil komt te liggen (kortsluiting). De buitenste aardlaag komt hierdoor los te liggen van de aardkern. Door de hevige trillingen die dit in de aarde opwekt, zal ook de laag waar wij op leven (lithosfeer) breken.

(Houd vol! Het theoretische gedeelte duurt niet lang meer.) De krachten die ontstaan op de aardplaten zijn zo krachtig dat ze zelfs de Mount Everest doormidden kunnen breken. Overal op de wereld zullen de aardplaten scheuren gaan vertonen en vulkanen zullen als paddenstoelen uit de grond schieten. Plaatsen waar nu breuken in de continentplaten zijn (San Francisco, India) zullen extreem getroffen worden door aardbevingen, en de grond zal er openscheuren en vele steden verzwelgen.

Alle oude vulkanen in de wereld zullen een nieuw leven krijgen en hun gal wijd uitspuwen over hun omgeving. Vele dieren die nu reeds met uitsterven bedreigd worden zullen hun laatste adem uitblazen. Giftige gassen, vieze as en straling zullen over de planeet heersen. In Amerika zal het water zakken en aan de andere kant van de planeet zal het stijgen, waardoor steden onder water komen te liggen.

(We zijn er nu echt bijna.)

Door het verschuiven, botsen en scheuren van de aardplaten zal ook de oceaan zijn woede tonen. Japan zal door gigantische tsunamis worden weggespoeld. Overal ter wereld ontstaan vloedgolven die steden en landen wegvagen. Het afsmeken van de Noorden Zuidpool draagt hier ook veel aan bij. De nieuwe polen worden Noord-Amerika en Canada, die bedolven zullen worden onder het ijs.

Als de natuur eenmaal haar vernietigende werk heeft gedaan en alle razernij is bedaard, zal er weinig overblijven. De mensheid zal opnieuw moeten beginnen en hopelijk is men daarop voorbereid. Op vele plaatsen ter wereld staan kerncentrales en ook die zullen in de ramp vernietigd worden. Dit zorgt voor een globale radioactieve straling en misschien zijn die centrales wel onze doodsteek. Zelfs als er mensen overleven, dan nog zal de straling waarschijnlijk te groot zijn om generaties verder te kunnen voortzetten. Radioactieve straling zorgt onder andere voor onvruchtbaarheid en misvorming bij de geboorte. Dit is de kans om te bewijzen dat ook deze lichting ‘homo sapiens’ in staat is om zich te redden.

Zo. Het probleem in kaart gebracht. Hoewel ik niet zo in de stemming ben, dwingt dat mij een oplossing te zoeken. Die dient zich al snel aan, want survivalpakkettenverkopers spinnen hier duidelijk garen bij. En ik geef toe, zelf word ik ook hamsterig bij het lezen over wat je allemaal goed kunt gebruiken in barre tijden.

Er blijken hele groepen Nederlanders te zijn die zich al tot in de puntjes hebben voorbereid: van het inslaan van allerlei benodigdheden in poederof zaadvorm, het gereedmaken van schuilkelders of het hebben van vluchtlocaties (Tsjechië en de Alpen worden genoemd) tot het alvast opzeggen van verzekeringen en pensioenvoorzieningen.

In dat laatste kan ik mij sowieso wel vinden, want te ver van mijn bed.

Die dan leeft, die dan (voor mij) zorgt. Toch geeft dit aan hoe serieus deze kwestie wordt genomen, want bij iedere rechtgeaarde Nederlander lopen bij de gedachte aan het opzeggen van pensioenvoorzieningen of verzekeringen al de rillingen over de rug.

Ik laat de warme douchestralen maar even over mijn rug lopen, terwijl ik verder nadenk over de kwestie. Ik zat al met de telefoon in de hand om el señor te vertellen over 21-12-2012 (één dag voor zijn verjaardag nota bene!), maar wist me nog net in te houden.

Hij is zeker te weten op dit moment met allerlei aardse zaken bezig en dan kan ik hem hiermee maar beter niet lastigvallen. ‘t Is niet dat de wereld NIET vergaat, maar goed, ook dit los ik in al mijn zelfstandigheid zelf wel weer op.

Tien minuten later, met gekamde haren en ingesmeerd met anti-cellulitiscrème, zonnebrandcrème met hoge factor en een likje La Mer ben ik eruit: ja, het gaat ongetwijfeld gebeuren. Nou én? Ik leef gewoon verder en ga de betreffende datum op de plek liggen waar ik graag vertoef: in bed. Samen met el señor, Caesar, Carmen en eventueel Emilio en de nog naamloze boxer.

Ons kan dus verder weinig gebeuren. Hoewel ik van nature best een survivor ben, bedank ik deze keer graag voor de eer. Om nou zonder gezin, vrienden en familie op z’n oers weer het wiel uit te gaan vinden, lijkt mij erg onaantrekkelijk. Ik vind het idee om nog drie jaar te leven en dan massaal te verdwijnen ook best wat hebben. Weg doodsangst, gewoon door blijven leven zoals nu, en als toch iedereen dood gaat, ben ik graag van de partij. Normaal gesproken lijkt het me afschuwelijk, alsof je als enige een feestje voortijdig moet verlaten, maar als iedereen gaat, is het feest toch al afgelopen.

Prettige bijkomstigheid is dat ik vanaf nu de handcrème kan afzweren, ook preventieve botoxinjecties niet meer hoef te overwegen en alleen nog maar hoef te sporten als ik er zin in heb, in plaats van om het verval tegen te gaan. De natuur is kennelijk toch veel te druk nu om mij richting uiterlijk afglijden te jagen, gezien de hoeveelheid projecten die staan opgelijnd.

Lachend kijk ik in de spiegel. Ik zal eeuwig jong blijven! Snel kleed ik me aan en ga gezellig met Carmen naar de Starbucks om dat te vieren.♦