81

Mickey Philips lag op zijn zij, met zijn mond open zachtjes te snurken.

Lynn Windsor duwde zichzelf op haar elleboog overeind en keek naar zijn slapende gezicht. Ze had een fijne nacht gehad, moest ze toegeven. Haar verwachtingen waren niet hooggespannen geweest voordat hij was langsgekomen, maar Mickey had haar verrast. Hij was sterk, mannelijk; ja, dat had ze wel verwacht, gezien zijn type en het werk dat hij deed. Maar wat ze niet had verwacht, was zijn tederheid. En hoe attent hij haar had behandeld. Zijn zelfvertrouwen als minnaar. Ze was nog nooit klaargekomen door alleen een aanraking, had daar altijd moeite mee gehad. Maar zoals Mickey haar had aangeraakt… En wat zijn orale vaardigheden betrof… Ze had nog nooit zoiets gevoeld. Waarschijnlijk het beste orgasme dat ze ooit had gehad.

Dus keek ze naar hoe hij sliep. Niet met liefde of tederheid, maar met spijt. Want dit was de eerste en laatste keer dat ze hem hier zou hebben. Ze sloeg het dekbed open en glipte voorzichtig uit bed. Naakt liep ze naar de plek waar Mickey, in zijn haast om bij haar te zijn, zijn kleren op een hoop op de vloer had gesmeten. Ze doorzocht zijn zakken. Op zoek naar iets specifieks. Vond het in zijn broekzak.

Zijn iPhone.

Ze had tegen hem gezegd dat hij die beter kon uitschakelen, zodat ze niet gestoord zouden worden. Er was wel een uitdrukking van conflict over zijn gezicht getrokken, maar ze had iets met haar heupen en met haar ondergoed gedaan waardoor ze de discussie zonder meer had gewonnen. Hij had gedaan wat ze had gevraagd, terwijl Lynn toekeek en zijn toegangscode onthield. Nu zette ze het toestel aan. Toetste de code in toen erom werd gevraagd. Wachtte.

De pictogrammetjes verschenen op het schermpje. Ze ging rechtstreeks naar zijn gemiste oproepen, zijn voicemail. Beluisterde die. Een paar telefoontjes waarin hem werd gevraagd terug te komen naar het bureau, want er was een noodgeval. Lynn glimlachte. Ze wist precies wat dat zou zijn. Ze verwijderde ze allemaal. Toen bekeek ze zijn sms-berichten, bladerde erdoorheen. Het waren er meer dan genoeg. Ze wiste alle berichten van zijn werk met het verzoek om terug te komen. Toen bekeek ze de rest. De meeste waren heel gewoon: afspraken om iets te gaan drinken in de pub, voetbalwedstrijdjes, dat soort dingen. Maar één ervan viel op. Precies het soort bericht waar ze naar op zoek was geweest.

Ze las het: Adam Weaver. Ik heb info over hem. Zakelijke dingen. Import- en exportbedrijf met die Litouwse kerel Balchunas. Harwich. Binnenkomende zending vanavond. BEL ME NU. BELANGRIJK. EN NEEM GELD MEE. Stuart

Ze voelde een steek van woede vermengd met paniek. Haar gezicht verwrong en haar ogen werden gloeiende spleetjes.

Hoe wist hij dat? Hoe? En wie was Stuart? Ze merkte dat ze zwaar ademde en dat haar handen trilden. Ze keek naar Mickey die lag te slapen in haar bed. Het zou zo gemakkelijk zijn, dacht ze. Gewoon erheen lopen en hem in zijn slaap de keel afsnijden. Geen Stuart meer, geen informatie meer die hij niet hoorde te hebben.

Mickey bewoog zich in zijn slaap, draaide zich om.

Ze keek nog eens naar het bericht, concentreerde zich. Overwoog wat ze eraan moest doen. Wat ze er echt aan kon doen. Ze wist het.

Ze ging snel door zijn contactenlijst. Stuart stond onder: Stuart vi. Vertrouwelijk Informant. Het stelde niet veel voor als codenaam. Ze wiste zijn nummer en zette haar eigen nummer erin, maar niet zonder eerst na te kijken of hij dat niet had.

Toen pakte ze haar eigen telefoon erbij en schreef een sms’je naar hem: Adam Weaver. Ik heb info over hem. Serieuze gangsterkliek in Litouwen. Veel vijanden. Volgens geruchten vermoord door Litouwse huurmoordenaar. Nu weer in Litouwen. Je hoeft niet te bellen. Stuart

Ze verstuurde het. Hoorde het pingeltje van zijn telefoon.

Bij het geluid van het binnenkomende sms’je bewoog Mickey zich weer.

Lynn keek om zich heen, schakelde zijn telefoon uit en stopte die snel terug in zijn broekzak.

Hij draaide zich om en opende zijn ogen. ‘Wat ben je aan het doen?’ Een slaperige stem.

‘Alleen even naar het toilet. Ben zo terug.’

‘Blijf niet te lang weg.’

Ze ging snel naar de badkamer en wachtte daar een tijdje, totdat ze dacht dat hij wel weer in slaap was gevallen. Ze moest het nummer van zijn informant nog terugzetten in zijn toestel en dat van haar eruit halen, en dat kon niet als hij wakker was.

Toen ze de slaapkamer weer in kwam, zat hij rechtop in bed op haar te wachten.

‘Ik heb je gemist,’ zei hij, en hij sloeg het dekbed open.

Ze glimlachte en schoof naast hem. Keek naar zijn erectie. Wist nog een glimlach te produceren. ‘Hou je dan nooit op?’ Ze giechelde erbij.

‘Met jou hier? Nee.’

Ze voelde zijn armen om haar heen, zijn mond op haar lichaam. Hij zou het toch niet nakijken, dacht ze. Zijn telefoon. Nooit het verband met haar leggen. Of althans, dat hoopte ze.

Ze zakte achterover en liet hem zijn magie weer toepassen op haar lichaam. Liet alle eerdere gedachten die ze over hem had gehad gaan. Koppelde haar woede los, liet het gaan.

Jammer dat ik dit straks moet missen, dacht ze. Echt jammer. Maar sommige andere dingen zijn belangrijker.