'Sabine, kun je even komen?' Van Damme liet het knopje van de intercom los. Hij had het warm, ook al had hij zijn colbertje uitgetrokken, wat voor hem uitzonderlijk was. Hij zag dat zijn overhemd om zijn buik spande en hees zich daarom uit zijn plakkerige stoel. Hij was bijna bij de deur toen zijn secretaresse binnenkwam. Wat zag ze er weer heerlijk uit. Er was nauwelijks enige fantasie nodig om te bedenken welke heerlijke rondingen zich onder haar hooggesloten bloesje bevonden.

'Gutemorgen, meneer van Damme,' zei Sabine met haar verleidelijke accent.

'Hallo, Sabine. Je moet even wat voor me doen,' begon Van Damme terwijl hij op haar toeliep.

'Wat kan iek voor u doen?' Haar stem klonk zacht.

'Ga maar even zitten.' Hij wees naar de bank die deel uil- maakte van de kleine zithoek in zijn kantoor. Ze liep erheen, maar bleef staan. Toe hij naar haar toeliep drong de bekende zoete geur zijn neus binnen.

'Mmm, Sabine. Wat ruik je lekker. Is dat de parfum die ik je laatst gegeven heb?' Hij legde zijn arm om haar schouders.

'Nee, meneer van Damme. Deze heb iek van mijn vriend gekregen.'

Hij negeerde de opmerking en liet zijn hand nu verder op verkenning gaan. 'Ik wil graag dat je wat gegevens opvraagt.'

'Meneer van Damme, iek...' Sabine draaide zich van hem af. Zijn hand verloor zijn grip.

'Je weet, een goede secretaresse...' Hij maakte zijn zin niet af. Zacht maar met een duidelijk overwicht duwde hij haar op de leren bank. Toen hij naast haar zat begon hij haar kin te strelen. Ze probeerde hem met een zachte beweging tegen te houden. Hij vond het een lief gebaar. Net alsof ze hem probeerde te teasen. Het wond hem op. Hij richtte zijn aandacht op de sluiting van haar blouse, die net onder haar kin begon. De bovenste knoopjes waren snel los. 'Dit staat toch veel beter. Vind je niet?' Hij drukte haar kin nu iets omhoog en keek haar diep in haar donkere ogen. Haar lippen weken iets uiteen en langzaam kwam hij met zijn gezicht dichterbij.

'Meneer van Damme? Iek ...' Hij hoorde dat haar stem zacht trilde.

'Sabine, ik dacht dat we afgesproken hadden dat je me bij mijn voornaam zou noemen.'

'Sorry, Eugène. Maar...'

'Stil maar, Sabine, nu niet meer praten. Straks kunnen we praten. Jij vindt het toch ook heerlijk?' Beneveld door de zoete geuren van haar lichaam perste hij zijn lippen hard op de hare. Zijn tong gleed naar binnen. Terwijl zijn hand naar beneden gleed voelde hij de ronding van haar borst.

Opeens rinkelde de telefoon op zijn bureau. Hij voelde hoe Sabine direct reageerde. Ze duwde hem met enige kracht van zich af.

'Laat die telefoon toch rinkelen," probeerde hij haar nog tegen te houden. Maar ze stond al bij zijn bureau en beantwoordde de oproep met zakelijke stem.

'Het is voor u. Meneer van Zanten.'

Hij zag dat ze hem fel aankeek, haar lippen strak gespannen. Even twijfelde hij of hij het gesprek zou beantwoorden, maar toen nam hij de hoorn van haar over. Terwijl hij luisterde, zag hij dat Sabine zijn kantoor verliet. Daarna concentreerde hij zich op het telefoongesprek.

Nadat hij het gesprek afgerond had belde hij Sabine weer.

'Wat kan iek voor u doen?' Haar gezicht was zonder uitdrukking en haar lippen waren smal.

Hij bleef nu achter zijn bureau zitten en schraapte zijn keel.

'De lunchafspraak die ik had staan met meneer van Zanten is verzet naar volgende week, zelfde tijd. Graag een tafel voor twee personen reserveren.'

'Zal iek het restaurant voor vandaag dan afbellen?'

'Nee, dat kun je laten staan. Ik zal er iemand anders mee venassen.' Even hoopte hij dat ze zou reageren, maar haar antwoord was snel en zakelijk.

'Verder nog iets?'

Hij aarzelde na haar duidelijke afwijzing. Hij zou haar leren, dacht hij toen. Ze zou vanzelf overstag gaan. 'Ja, ik wil de nieuwe meetgegevens van afdeling drie. Vooral het influent vanuit de buffertanks interesseren me.' Eerst de zakelijke opdracht, dacht hij.

'Wilt u die vandaag nog hebben?'

'Ja. Dat heeft prioriteit. En verder...' Nu moest hij toeslaan. Hij zag dat ze hem afwachtend aankeek. Haar donkere ogen alert en haar lippen weer zacht en vol. 'Verder is er binnenkort een personeelsbespreking. Misschien zijn er mogelijkheden voor een loonsverhoging.' Hij schonk haar een glimlach, maar ze sloeg haar ogen neer.

'Iek hoop het,' zei ze toen zacht. Even leek het alsof ze meer wilde zeggen.

'Ik hoop het ook, Sabine. Ik zal de komende tijdje functioneren kritisch en van heel dichtbij op waarde schatten.'