Het harde gelach galmde door de kantine. Samuel zag hoe een aantal hoofden naar hen toegedraaid werd.

'Het zijn natuurlijk alleen maar speculaties, jongens,' zwakte Samuel zijn beschrijving wat af. 'Maar de goden lijken ons verhoord te hebben. En soms moeten die goden een handje geholpen worden, nietwaar, Willem?' Samuel gaf een vette knipoog naar zijn maatje.

'Daar zijn het goden voor.'

'Hoe weten jullie eigenlijk dat hij in elkaar is geslagen?' vroeg Truus. Ze zat als een vent achterstevoren op een kantinestoel.

'Sabine is bij hem geweest om wat papieren te brengen. Alle afszpraken moeszten verzet worzden,' sliste Samuel op een overdreven manier. Het groepje bulderde van het lachen.

'Het zou voor die vent wel eens goed zijn als hem inderdaad de waarheid gezegd is,' riep Truus nog nahikkend uit. Samuel zag dat ze nu helemaal over de leuning heen hing.

'De waarheid gezegd? Maar dan niet met de tandjes in het mondje maar met de handjes op het mondje.' Willem lachte het hardst om zijn eigen grap.

'Ach, lelijker kon hij toch niet worden,' bracht Truus daarop in.

'Nou, als ik de beschrijving van Sabine mag geloven...

Maar misschien moet jij je neus maar eens in zijn zaken steken,' raadde Samuel aan.

Zelfs Truus moest hierom lachen. Samuel keek naar de vrouw tegenover hem die haar hoofd nu met beide handen ondersteunde. Haar opvallende neus was een heel nauwkeurig meetinstrument. Zij rook dingen voordat ze gemeten konden worden. Het verbaasde iedereen steeds weer.

'Ik weet niet wat ik dan allemaal tegenkom. Hoewel, wat ik nu weer gehoord heb..." Truus was opeens serieus.

'Ja, ik heb ook het een en ander opgevangen. Zijn die roddels waar?' vroeg Samuel.

'Ik weet niet wat er allemaal gezegd wordt, maar mijn neus heeft me nog nooit bedrogen. En ik weet zeker dat zijn rapportwaarden stinken.'

'Dat kunnen we toch niet accepteren?' zei Willem, nu ook serieus.

'Waar komen die roddels dan vandaan?' Jan had nog niet veel gezegd, maar zijn gelach had overal bovenuit geklonken.

'Ik heb geen idee. Die verhalen steken steeds weer de kop op. Ik heb gehoord dat hij in het verleden ook al eens bij een onfrisse zaak betrokken was. Er schijnen nogal wat lozingen verzwegen te zijn. Of getallen waarvan de komma verschoven is. Meneer wil natuurlijk niet zijn dikke bonus tussen zijn vette vingers door laten glippen.'

'Zo'n bonus is op zich wel een mooi systeem. Alleen moet je het wel verdienen. Iedereen heeft er evenveel recht op,' zei Willem. 'Dus het kan er bij mij niet in dat alleen meneer de vette manager dat geld zou moeten krijgen.'

'Ik zou het geld ook goed kunnen gebruiken,' beaamde Jan.

'Zeker, ik ook. Dan kan ik ook een keer een verre reis maken met Sabine, in plaats van naar de camping in Noordwijk.' Samuel wreef zich al in de handen.

'Laatst was het vochtgehalte van biofilter twee erg laag,' ging Truus serieus door. 'Hij had zeker al een week eerder besproeid moeten worden. Maar de sproeiinstallatie werkte niet goed. Toch leidden ze de lucht er gewoon doorheen. Mijn neus maakte overuren.' Het grove gezicht van Truus vertrok, terwijl ze met haar neus in de lucht snuffelde. 'Dat geeft een enorme klachtenregen uit de omgeving. Maar daar hoor je later nooit meer iets van. Binnen de norm, wordt er dan gezegd.'

' Bij ons zijn de meetwaarden wel erg constant, toch. Jan?'

Jan knikte als antwoord. 'Ik hou de cijfers goed in de gaten.'

'Bij jullie kan er ook niet zoveel misgaan,' zei Truus. 'Maar als de kadaverwagens in deze hitte iets te lang op het terrein staan voordat ze gelost worden, hebben wij al een probleem. De telefoon staat roodgloeiend.'

'Ach, wij zijn nu in ieder geval even van het probleem Van Damme verlost. En Sabine ook.' Dat was het voornaamste, bedacht Samuel. Ze was toch niet voor niets zijn meissie.