Samuel zette zijn integraalhelm af en zette zijn motor op de standaard. De zon brandde op zijn zwarte pak en het leer kleefde aan zijn lijf. Hij maakte het grote kettingslot vast en ritste zijn jack open.

Door het rijden was hij rustiger geworden. Vooral het snelle accelereren bij de stoplichten waarbij hij voor de auto's uitstoof bezorgde hem een kick. Met het jack nonchalant over zijn schouder liep hij nu over het parkeerterrein van de golfbaan. Als Harvey gelijk had, zou Sabine hier zijn. Hij moest die onverkwikkelijke ruzie uit de weg ruimen. Hij miste haar enorm. Vooral haar heerlijke lichaam.

Rij na rij liep hij de auto's langs en uiteindelijk zag hij hem staan. Op de enige plek die wat schaduw had, stond haar felgroene monstertje, zoals ze haar Ford pleegde te noemen. Het verbaasde hem dat ze hier was. Wat moest Sabine op een golfbaan? Hij had haar nog nooit over de golfbaan horen praten. Zou ze dan toch...?

Hij keek uit over een enorm oppervlak met lichtgroene golvende grasvelden. Kwam daar het woord golf vandaan? Er liepen groepjes mensen met een karretje achter zich aan over het veld. Iets verderop stond iemand klaar om een enorme klap uit te delen. Ook iets om agressie kwijt te raken? Maar waar was Sabine? Hij was er zeker van dat hij het sexy figuurtje van Sabine uit duizenden zou herkennen.

Nadat hij een tijdje langs de velden gelopen had, besloot hij naar het restaurant te gaan dat iets verderop lag. Misschien was Sabine wel gewoon aan het kijken. Hoewel hij het zich nauwelijks kon voorstellen. De meestal gezapige mannen en truttige vrouwen die aan deze sport deden vond hij zelf het aanzien niet waard. Nee, voor mooie lijven kon je beter in een sportschool gaan kijken.

Doelbewust liep hij naar het terras. Wat zou hij doen als hij Sabine aantrof met Van Damme. Zou hij zich dan in kunnen houden? Of zou hij hem over zo'n terrastafel heentrekken en...

Hij liet zijn ogen over de vrouwen gaan, die in te kleine topjes in de zon zaten. De zonnebankkleur probeerden ze ijverig te verdiepen.

Toen zag hij haar. Haar hoofd met de zwarte krullen was gebogen over een tijdschrift en tot zijn grote opluchting zat ze alleen. Snel liep hij op haar af.

'Hoi.'

Ze hief haar gezicht op en haar glimlach verstomde toen ze hem zag.

'Mag ik bij je komen zitten?'

Ze keek even schichtig om zich heen voordat ze knikte.

'Of verwacht je iemand anders?' Hij kon de vraag die hem op de lippen brandde niet binnenhouden.

'Nee,' haastte ze zich te zeggen.

'Wil je nog wat drinken?' Hij wenkte de ober die in een lange zwarte broek met wit overhemd duidelijk in deze omgeving thuishoorde en ging in de schaduw van de parasol zitten.

'Een tonic graag,' antwoordde ze, terwijl ze haar tijdschrift dichtvouwde.

'Een tonic voor mevrouw en voor mij een biertje graag.'

Ze zwegen. Samuel bestudeerde geforceerd de mensen om zich heen. Hoe moest hij het gesprek beginnen? Hij wilde de naam niet noemen en toch wist hij dat het uitgesproken moest worden.

'Sorry,' zei hij toen plompverloren.

Sabine keek hem aan. Haar ogen waren verborgen achter een zonnebril, waardoor hij geen enkele uitdrukking kon peilen. Hij zette zijn eigen zonnebril af.

'Sabine, ik moet gewoon weten dat er niets tussen jou en die... die man is.' Hij spuugde de woorden er uit.

'Wat kan iek zeggen? Je gelooft me toch niet.' De hoge stem klonk verontwaardigd.

'Ik wil je zo graag geloven, maar...' Hij wist niet wat hij ter verdediging kon opvoeren. Waarom geloofde hij haar eigenlijk niet.

'Maar wat, Sammie?'

Hij wachtte tot de ober de drankjes had neergezet.

'Alles lijkt erop te wijzen dat er meer gebeurt dan je mij zegt.'

'Je moet me vertrouwen. Als je me niet vertrouwt, kan het inderdaad beter afgelopen zijn tussen ons.' Sabine zette nu ook haar zonnebril af en hij zag de pijn in haar ogen.

'Sabine. Is er dan echt niets tussen jou en...' Hij kon de naam niet uitspreken.

'lek geef niets om hem, Sammie.' Ze nam een slok van haar tonic.

'Maar waarom zitje dan hier op de golfbaan. Hij woont hier vlakbij. Ik dacht...' Samuel wist niet hoe hij zijn twijfels onder woorden moest brengen.

'Dacht je dat iek hier met hem...? Oh Sammie, lieve Sammie.' Ze streelde hem in zijn nek, wat bij hem tintelingen opwekte. Tintelingen die door de warmte in zijn leren broek nog versterkt werden. Oh, wat had hij haar gemist. Haar zachte handen, die hem zo heerlijk naar een hoogtepunt konden voeren. Maar opeens dacht hij weer aan Van Damme. Ze had niet gezegd dat ze hier niet met hem was.

'Waarom ben je dan uitgerekend hier, op deze golfbaan?'

'Waarom iek op de golfbaan ben? Uh, mijn vriendin Rosa is lid van deze club. Zij had mij gevraagd om met haar mee te gaan. We wilden daarna samen gaan wienkelen.'

De opluchting was kennelijk van zijn gezicht te lezen, want voor hij wist wat er gebeurde voelde hij haar zachte lippen op de zijne. Die heerlijke stevige maar ook zachte lippen, dacht hij toen hij zijn ogen sloot en ongegeneerd zijn handen hun gang liet gaan. Maar even plotseling duwde ze hem van zich af. Ze keek op haar horloge. 'Zal iek vanavond bij je langskomen? Ik heb zometeen met Rosa afgesproken. Dus als je het niet erg vindt..?'

'Oké, ik begrijp het. Ik ben vanavond thuis.' Samuel goot het halve glas bier dat hij nog voor zich had slaan naar binnen, legde geld neer en stond op. 'Dag. lekkere meid van me. Ik wacht op je.' Hij liep terug naar de parkeerplaats, maar kon het niet nalaten om nog even achterom te kijken. Sabine keek hem na en stak haar arm op. Zou ze nou echt met die vriendin hebben afgesproken? Of was hij als een lastige jongen weggestuurd.