'Doe eens even kalm, Line. Je bent helemaal overstuur.' Van Damme liep naar haar toe.

'Jij bent de oorzaak van al die waterproblemen!' gilde Line tegen hem. Hij was helemaal overdonderd door de felle reactie. Was dit de vrouw met wie hij verder wilde? Wat had hij haar fout ingeschat. Het was gewoon een hysterische meid. Het was maar goed dat dit gebeurde, zodat hij die fout kon herstellen. Was hij eindelijk verlost van die vreselijke afperser, kreeg hij dit. Hij zuchtte diep.

'Ga nou eens even rustig zitten. En u ook, mevrouw.'

'Rona. We hebben al eerder kennisgemaakt.'

Hij keek de vriendin van Line even aan. Ze droeg alweer dat belachelijke petje. 'Ga alsjeblieft even rustig zitten. Ik zal mijn secretaresse vragen wat koffie te brengen.' Hij wilde net Sabine roepen toen het hysterische gegil achter zijn rug weer verder ging.

'Ik wil jouw koffie niet! Zoete broodjes bakken, mooie cadeautjes geven, dat kun je.'

Het gezicht van Line was vertrokken in een kwade grijns. Wat een verschil met hun vorige ontmoetingen, dacht hij.

'Maar ondertussen zorg je er wel voor dat jouw vuile water in de Oosterschelde terecht komt. Door jouw schuld gaan dieren dood en worden mensen ziek!' Ze spuugde de woorden naar hem toe.

'Line, rustig aan nu. Ik weet niet hoe je aan die informatie komt, maar het is gewoon niet waar. Ons water wordt keurig gezuiverd en dan pas geloosd in de Oosterschelde. Jouw beschuldigingen kloppen niet. Het is onzin.' Hij voelde zich sterk. Hij had toch de bewijzen dat hun water schoon was? Hij had van de waterzuiveringsafdeling toch keurige tabellen gekregen? Alles was in orde.

'Onzin? Geen onzin! Dat zei je ook over de problemen die Tom had. Puberproblemen, onzin om naar een dokter te gaan. En moet je hem nu zien, één brok ellende.' Opeens brak Line. Ze snikte het uit en liet zich op een stoel vallen.

Hij voelde zich moedeloos. Daar zat hij nu met een huilende vrouw. Als er iets was waar hij een hekel aan had dan waren het wel huilende vrouwen. Gelukkig was die vriendin van haar erbij, die nam nu het troostwerk voor haar rekening.

Hij drukte op de intercom en vroeg Sabine om een glas water.

Toen Line wat gedronken had, wist hij opeens hoe hij die twee vrouwen zijn kantoor uit kon krijgen.

'Ik zal je de waterzuiveringsinstallatie laten zien. Dan kan je met eigen ogen zien hoe zorgvuldig wij met water omgaan.' Hij keek hen aan, maar zag ze aarzelen.

'Normaal mag dat natuurlijk niet, zomaar in de catacomben van het bedrijf rondneuzen,' zei hij met een superieur lachje, 'maar voor jullie wil ik wel een uitzondering maken. Ik zal jullie persoonlijk een kleine rondleiding geven.'