14

Ze kwamen aan op de plaats van bestemming en de luchttaxi ging een haven binnen veel groter dan waar ze onderweg hadden aangelegd. (Seldon herinnerde zich de smaak van het broodje weer en trok een zuur gezicht.)

Hummin leverde zijn taxi in en kwam weer terug bij Seldon. Hij stopte zijn creditcard in een klein zakje aan de binnenkant van zijn shirt. 'Je bent hier volmaakt veilig voor alles wat openlijk gebeurt. We zijn in de Streeling Sector.'

'Streeling?'

'Ik stel me zo voor dat het hier genoemd is naar degene die dit gebied voor het eerst in cultuur heeft gebracht. De meeste sectoren zijn naar een of andere persoon genoemd en dat betekent dat de meeste namen lelijk zijn en dat er een aantal tussen zit waar je je tong over breekt. Hoe dan ook, als je probeert om Streeling te veranderen in Zoetgeur of zoiets, krijg je het onherroepelijk met de bewoners aan de stok.'

'Zoetgeur is dan ook geen naam die de lading dekt,' zei Seldon, de lucht luidruchtig opsnuivend.

'Dat is bijna nergens zo op Trantor, maar je raakt er wel aan gewend.'

'Ik ben blij dat we hier zijn,' zei Seldon. 'Niet dat ik het hier zo geweldig vind, maar ik werd wel erg moe van dat zitten in die taxi. Rondreizen op Trantor moet een verschrikking zijn. Op Helicon kunnen we van elke willekeurige plaats naar elke andere plaats door de lucht reizen, in veel minder tijd dan wij hier nodig hadden om nog geen tweeduizend kilometer te overbruggen.'

'Wij hebben ook straaljagers.'

'Maar waarom...'

'Een rit met deze luchttaxi kon ik min of meer anoniem regelen. Met een straaljager was dat veel moeilijker. En ongeacht hoe veilig het hier is, ik zou me prettiger voelen als Demerzel niet precies wist waar jij was... Om eerlijk te zijn, we zijn er nog niet. We nemen de express voor de laatste etappe.'

Seldon kende de term. 'Je bedoelt zo'n monorail waarlangs het open voertuig zich voortbeweegt over een elektromagnetisch veld?'

'Inderdaad.'

'Die hebben we niet op Helicon. En ze zijn ook niet nodig daar. Ik heb in zo'n ding gezeten op mijn eerste dag hier, van de luchthaven naar het hotel. Het was compleet nieuw voor mij, maar ik kan me voorstellen dat als je er op aangewezen bent het lawaai en de mensenmassa's wat te veel van het goede zijn.'

Hummin keek hem geamuseerd aan. 'Ben je verdwaald?'

'Nee, de borden waren zeer behulpzaam. Ik had wat problemen met in- en uitstappen, maar daar werd ik bij geholpen. Iedereen zag natuurlijk aan mijn kleren dat ik een Buitenwerelder was, realiseer ik me nu. Er werden me echt van alle kanten helpende handen toegestoken. Het zal wel komisch geweest zijn om mij te zien aarzelen en struikelen.'

'Maar nu ben je een expert op het gebied van de express, dus je hoeft niet meer te aarzelen en te struikelen.'

Hoe vriendelijk Hummin het ook zei, hij kon niet nalaten erbij te glimlachen. 'Kom op, we gaan.'

Ze drentelden op hun gemak over het trottoir, waarover een licht scheen dat bij een bewolkte dag hoorde en dat af en toe oplichtte, alsof de zon even door de wolken brak. Seldon keek automatisch naar boven om te zien of dat laatste inderdaad het geval was, maar de 'lucht' was overal even helder.

Hummin volgde zijn blik en zei: 'Deze wisselingen in lichtsterkte schijnen de menselijke geest op zijn gemak te stellen. Er zijn dagen dat het lijkt alsof de straat baadt in het zonlicht en dagen dat het wat donker is, donkerder dan nu.'

'Maar geen regen of sneeuw?'

'Of hagel of ijzel? Nee. En ook geen drukkende warmte en ook geen bijtende kou. Trantor heeft zijn voordelen, Seldon, zelfs nu.'

Er liepen heel wat mensen op het trottoir, in beide richtingen, vooral veel jonge mensen en zelfs kinderen, ondanks wat Hummin had gezegd over het geboortecijfer. Iedereen zag er even welvarend en fatsoenlijk uit. De beide geslachten waren evenredig vertegenwoordigd en de kleding was iets ingetogener dan in de Keizerlijke Sector. Zijn eigen kostuum, dat Hummin voor hem had uitgezocht, was precies goed. Seldon zag dat er weinig hoeden werden gedragen en dankbaar zette hij die van hemzelf af om hem verder in de hand te houden.

Er was geen diepe afgrond tussen de beide kanten van het trottoir en, zoals Hummin al had gezegd in de Keizerlijke Sector, ze liepen hier op wat het grondniveau leek te zijn. Voertuigen zag Seldon ook nergens en hij wees Hummin hierop.

Hummin zei: 'Er zijn nogal wat voertuigen in de Keizerlijke Sector omdat de beambten er gebruik van maken. Elders zijn privé-voertuigen zeldzaam en voor de weinigen die er wel gebruik van maken, zijn aparte tunnels aangelegd. Maar echt noodzakelijk zijn ze niet, want we hebben de express en voor kortere afstanden de roltrottoirs. Voor nog kortere afstand gebruiken we onze benen.'

Seldon hoorde af en toe gedempt gezucht en geknars en zag een eind verderop het eindeloze komen en gaan van de express.

'Daar is 't,' zei hij al wijzend.

'Ik weet het, maar we moeten eerst naar een station. Daar zijn meer wagens en is het makkelijker om op te stappen.'

Toen ze zich eenmaal in een expresswagen genesteld hadden, keerde Seldon zich tot Hummin en zei: 'Wat mij zo verbaast, is dat de express zo geruisloos is. Ik realiseer me dat hij wordt voortgestuwd door een elektromagnetisch veld maar zelfs dan vind ik hem nog opvallend rustig.' Hij luisterde naar het metaalachtige gekreun dat af en toe hoorbaar was terwijl hun wagen aan een paar andere werd gekoppeld.

'Ja, het is een schitterend netwerk,' zei Hummin, 'maar je ziet het niet op zijn hoogtepunt. Toen ik nog jong was, was het veel stiller dan het nu is en er zijn mensen die beweren dat je vijftig jaar geleden helemaal niets hoorde - al moeten we waarschijnlijk rekening houden met de mogelijkheid dat nostalgie een woordje meespreekt.'

'Waarom is het nu niet meer zo?'

'Omdat het niet goed wordt onderhouden. Ik heb je verteld over het verval.'

Seldon fronste zijn wenkbrauwen. 'De mensen zitten toch niet bij elkaar om met elkaar het verval te bespreken? Ik hoor het al: "Laten we de express maar eens laten vervallen.'"

'Nee, zo gaat het inderdaad niet. Er is geen opzet in het spel. Zwakke plekken worden opgelapt, vervallen wagens worden opgeknapt, magneten vervangen. Maar het gaat allemaal wat nonchalanter, wat slordiger, en met grotere tussenpozen. Er zijn gewoon niet genoeg tegoeden beschikbaar.'

'Waar zijn die tegoeden ingestoken?'

'In andere zaken. We hebben eeuwen lang onrust gehad. De marine is veel groter en veel duurder dan hij ooit geweest is. De soldaten worden veel beter betaald tegenwoordig, om ze rustig te houden. Onrust, revoluties en af en toe uitbarstende burgeroorlogjes eisen allemaal hun tol.'

'Maar onder Cleon is het tot nu toe rustig. En we hebben al vijftig jaar vrede achter de rug.'

'Dat is wel zo, maar soldaten die goed betaald worden, zouden het niet pikken als ze opeens minder krijgen omdat het toevallig vrede is. Admiralen hebben geen zin om hun schepen in de mottenballen te leggen en er in rang op achteruit te gaan, eenvoudigweg omdat er minder te doen is. Dus de tegoeden worden nog steeds, en zonder dat daar iets uitkomt, aan de militairen gespendeerd en vitale onderdelen van het sociale welzijn moeten daar maar onder lijden. Dat noem ik verval. Jij niet? Denk je niet dat je een dergelijk gezichtspunt uiteindelijk zou inpassen in je psychohistorische ideeën?'

Seldon maakte een hulpeloos gebaar. Toen zei hij: 'Waar gaan we eigenlijk heen?'

'De Universiteit van Streeling.'

'Ah, daarom klonk de naam van de sector me bekend in de oren. Ik heb wel eens van die universiteit gehoord.'

'Dat verbaast me niet. Trantor heeft bijna honderdduizend hogere wetenschappelijke instituten en Streeling behoort bij de stuk of duizend aan de top.'

'Wordt dat mijn verblijfplaats?'

'Voor een tijdje. Campussen van universiteiten zijn onschendbare vrijplaatsen, min of meer. Je zult er veilig zijn.'

'Maar ben ik er welkom?'

'Waarom niet? Goede mathematici zijn een schaars goed geworden. Misschien kunnen ze je wel gebruiken. En misschien kun jij hen ook wel gebruiken... voor meer dan alleen maar een schuilplaats.'

'Je bedoelt dat ik er mijn theorie kan ontwikkelen.'

'Dat heb je beloofd,' zei Hummin ernstig.

'Ik heb beloofd dat ik het zou probéren,' zei Seldon en bedacht in stilte dat hij net zo goed kon beloven een sterk touw te maken van zand.