BIBLIOTHEEK
VENABILI, DORS - ... Geschiedkundige, geboren in Cinna... Haar leven was misschien wel altijd kalm blijven voortkabbelen als ze niet, na twee jaar in de staf van de Universiteit van Streeling te hebben gezeten, tijdens de Vlucht in aanraking was gekomen met de jonge Hari Seldon...
ENCYCLOPEDIA GALACTICA
16
De kamer waarin Hari Seldon zich bevond, was groter dan Hummins kamer in de Keizerlijke Sector. Het was een slaapkamer met in een hoek een wastafel en een toilet, maar zonder enige kookfaciliteit of eettafel. Er was geen raam, maar in het plafond zat wel een ventilator met een traliewerk ervoor. De ventilator maakte een regelmatig, zuchtend geluid.
Seldon keek een beetje treurig om zich heen.
Hummin interpreteerde Seldons blik op zijn gewone, zelfverzekerde manier en zei: 'Het is maar voor één nacht, Seldon. Morgenochtend komt er iemand om je op de Universiteit te installeren en daar zul je je prettiger voelen.'
'Sorry, Hummin, maar hoe kun jij dat nu weten?'
'Ik zal iets voor je regelen. Ik ken hier wel een paar mensen' - hij glimlachte kort, zonder vreugde - 'en daar heb ik nog een paar gunsten van te goed. Laten we nu eerst maar eens wat andere details bespreken.'
Hij keek Seldon strak aan en vervolgde: 'Wat je op je hotelkamer hebt achtergelaten ben je kwijt. Waren daar nog onvervangbare spullen bij?'
'Niets dat echt onvervangbaar is. Ik heb een paar persoonlijke dingen waaraan ik hecht vanwege hun associatie met mijn verleden, maar als die weg zijn, zijn ze weg. Er zijn natuurlijk nog wat aantekeningen bij over mijn voordracht. Wat berekeningen. De voordracht zelf.'
'Die nu overal bekend is, tot hij uit de circulatie wordt gehaald als staatsgevaarlijk document - wat hij waarschijnlijk ook wel zal zijn. Maar ik weet zeker dat ik er een exemplaar van te pakken kan krijgen. In elk geval neem ik aan dat je je voordracht nog wel kunt reconstrueren, of niet?'
'Zeker kan ik dat. Daarom zei ik ook dat er niets echt onvervangbaars bij zat. Ik ben ook nog bijna duizend kredieten kwijt, wat boeken, kleren, mijn kaartje terug naar Helicon, dat soort dingen.'
'Allemaal vervangbaar... Nu zal ik ervoor zorgen dat je een krediet krijgt op mijn naam en op mijn kosten. Dan heb je genoeg voor de dagelijkse uitgaven.'
'Dat is ongewoon edelmoedig van je. Ik kan het niet aannemen.'
'Helemaal niet edelmoedig, want ik hoop er het Imperium mee te redden. Je móet het aannemen.'
'Maar hoeveel kun jij missen, Hummin? In het gunstigste geval zal ik er met een bezwaard gemoed gebruik van maken.'
'Wat je nodig hebt om te overleven en om een klein beetje comfort te hebben kan ik me wel veroorloven, Seldon. Al zou ik niet graag zien dat je de sportzaal van de Universiteit gaat kopen of een miljoen kredieten over de balk smijt.'
'Maak je geen zorgen, maar met mijn naam geregistreerd...'
'Dat maakt niet uit. Het is absoluut verboden voor de Keizerlijke regering om wat voor toezicht dan ook te houden op de Universiteit en op de mensen die hier werken. Er heerst absolute vrijheid. Alles kan hier besproken worden, alles mag hier uitgesproken worden.'
'En hoe zit het met de misdaad?'
'Dat wordt allemaal afgehandeld door de universitaire autoriteiten, redelijk en zorgvuldig - en geweldsdelicten komen hier bijna niet voor. De studenten en de staf waarderen hun vrijheid en begrijpen de voorwaarden. Te veel herrie, een begin van relletjes en bloedvergieten, en de regering zou het weleens in haar hoofd kunnen halen dat ze het recht heeft de ongeschreven wet te breken en het leger erop af te sturen. Dat wil niemand, zelfs de regering niet, dus is er een wankel, maar aanvaardbaar evenwicht. Anders gezegd: zonder heel wat meer reden dan de regering gedurende de laatste anderhalve eeuw heeft gehad, kan zelfs Demerzel je niet van het terrein van de Universiteit laten weghalen. Aan de andere kant, als je van het terrein wordt weggelokt door een student-agent...'
'Zijn die er dan?'
'Hoe kan ik dat weten? Het zou kunnen. Ieder mens kan bedreigd of gemanipuleerd of simpelweg omgekocht worden... en mag daarna in dienst blijven van Demerzel of iemand anders. Dus moet ik met nadruk zeggen: redelijkerwijs ben je hier veilig, maar geen mens is volmaakt veilig. Je zult voorzichtig moeten zijn. Maar ook al geef ik je die waarschuwing, ik wil niet dat je de hele tijd bang in een hoekje gaat zitten. Over het geheel genomen ben je hier veel veiliger dan wanneer je naar Helicon was teruggekeerd of wanneer je naar welke andere wereld van de Galaxis dan ook gegaan was.'
'Ik hoop het,' zei Seldon somber.
'Ik wéét het,' zei Hummin, 'anders zou ik je hier nooit achterlaten.'
'Mij achterlaten?' Seldon bekeek Hummin met priemende ogen. 'Dat kun je niet doen. Jij kent deze wereld. Ik niet.'
'Je zult bij andere mensen zijn die deze wereld kennen, die dit gebied kennen, beter nog dan ik. Wat mijzelf betreft, ik moet gaan. Ik ben deze hele dag bij je geweest en ik durf het niet aan om nog langer weg te blijven. Ik moet niet te veel aandacht trekken. Vergeet niet dat ik mijn eigen onveiligheden heb, net als jij de jouwe.'
Seldon bloosde. 'Je hebt gelijk. Ik kan niet van je verlangen dat je risico's blijft nemen voor mij. Ik hoop dat je je leven niet al te veel in de waagschaal hebt gesteld.'
Heel bedaard zei Hummin: 'Wie zal het zeggen! We leven in gevaarlijke tijden. Onthoud alleen maar dat, als er iemand is die de rust kan doen weerkeren - zoniet voor onszelf dan wel voor degenen die na ons komen - dat jij dat bent. Laat je door die gedachte leiden, Seldon.'